TAMAMLANDI!
Mahur Hüma Çağıl yirmi bir yaşında, monoton hayatını yaşayan, üniversitelerarası tiyatro yarışmasına hazırlanan ve her gün ona aşık bir sürü insanla uğraşan normal bir kızdır. Ancak geride bıraktığı geçmişini hatırlamak istemiyor, hep ön...
6 şubat 2023 Kahramanmaraş'ta olan ve 10 ili etkilen iki büyük depremde hayatını kaybeden tüm vatan evlatlarına Allah rahmet eylesin! hep kalbimizde kalacaksınız!
lütfen bölüme geçmeden önce oylayın ve diğer bölümleri de oylayıp oylamadığınızı kontrol edin. oy oranı o kadar düşük ki bu bana hikayeyi sevmediğinizi gösteriyor gerçekten.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 23: "Kırılmasaydı kalbim, tükenmezdim bitmezdim"
Demir beni apartmanın giriş kapısının yanında bekliyordu. Çantamı koluma takarak kendime sakin olmakla ilgili bir düzine laf ettim. Güya sinirlenirsem bu kimin yararınaydı? Zaten herkes kendince kararlar alıyordu. Mesela annem gibi. Annemi bu durumda anlamaya çalışmak bile beni yormaktan başka bir işe yaramıyordu. Halime Teyze'yi başından savacak diye beni kullanıyordu resmen.
"Günaydın." dedi Demir. Gülümsüyordu. Benim ise yüzümden düşen bin parça. "Saat çoktan öğlen oldu gerçi. Yine de benim günüm seni görünce açıldı sanki. Güzel gözüküyor bugün. Her gün güzel gözüküyorsun tabii ki. Makyajsız daha güzelsin."
Oysa tamamen üşendiğimden makyaj yapmamıştım. Montum yüzünden kolumdan yine düşmeye çalışan çantamı geri çektim ve onu sadece başımla selamlayarak dışarı çıktım. Güzel gözükebilirdim ama iltifat kabul eden günümde değildim.
Bugün hiç konuşasım yoktu kimseyle. Benim asıl merak ettiğim şey babamın Simurg beyefendisi ile konuşacağı konuydu.
Evin önüne çıktığım an tam da benim klişe filmime yakışan bir şekilde Simurg da aynı anda kendi apartmanından çıktı. Göz göze geldiğimiz zaman benim adımlarım duraksamış ve ne yapacağımı şaşırmış bir halde sokağın ortasında durmuştum. Simurg'un da benden geri kalan yanı yoktu. Daha demin bir nefes çektiği dudaklarından çıkan dumanlardan belli olan sigarası, parmakları arasında öylece asılı duruyordu. Siyah gözleri sadece bana odaklanmıştı ve beni anın içine hapsetmişti. Kafasının içinde ne döndüğünü, bugün babamla ne konuşacağını çok ama çok merak ediyordum. Keşke ona ne hissettiğini sorma şansım olsaydı.
"Gidelim mi?" Demir yanıma yaklaştığında Simurg'un gözleri anında ona çevrildi ve eş zamanlı olarak düz kaşları çatıldı. Elindeki sigarayı tekrar dudaklarının arasına koydu. Derin bir nefes çekti. Demir'üzerindeki bu bakışlarını çok iyi biliyordum. Ben de gözlerimi Demir'e doğru çevirdim. "Simurg da buradaymış demek. Ona da bir selam vereyim bari." Sahte bir şekilde güldü. "Merhaba, Simurg. Nasılsın?"
Simurg onun selamına da sorusuna da cevap vermeden hızlıca kendi arabasına bindi. Benim gözlerime takılan gözlerinin aksine daha sinirli ve daha asabi bir hal almıştı saniyeler içinde. Normalde de Demır'den hoşlanmadığını herkes biliyordu ama benim yanımda olan Demir'den ise ultra düzeyden hoşlanmıyordu.
