| გატაცებული | ❧ . 𝑱. 𝑴. ❧

III თავი

მარიტას POV:

იმ დღის შემდეგ ზუსტად ერთი კვირა გავიდა, ის ნაბიჭვარიც თითქმის წაიშალა ჩემი მეხსიერებიდან რადგან არ მინდოდა რომ წამითაც კი მისი უცნაური სახე მომლანდებოდა წინ. მოიცა რა ერქვაა?! მიმინი თუ...
აა ხოო.. გამახსენდა ჯიმინი ერქვა,
რა სახელიაა ძლივს დავიმახსოვრე ჩემთვის ჯერ არ გაუგონარი მასსავით უცნაური სახელწოდება.
იმ დღეს მისმა მუქარამ დამაფიქრა და ეჭვებში ჩამაგდო, რომ მართლა ვეპოვნე რა უნდა მექნა ამიტომაც  შიშით სახლიდან ვერ გავდიოდი მეშინოდა რომ სადმე არ გადავყროდი დაა არ ვიცი მერე რა მოხდებოდა... მაგრამ მგონია რომ უკვე თავი დამანება და ეხლა ცოტა მშვიდად ვარ, თუ მომძებნიდა აქამდეც მიპოვნიდა ერთი კვირა პატარა დრო არ არის არის, ისიც კი გავიფიქრე რომ ვინმეს სათვალთვალოდ მომიჩენდა მაგრამ არავინ არც არავინ გამოჩენილა ამიტომაც გული დაწყნარებული მაქვს. დღეს კარგ ხასიათზე გავიღვიძე რატომღაც ასე არ მჩვევია ხოლმე სულ რაღაც ცუდ და თითქოსდა ცხოვრებით მობეზრებული ხასიათით ვახელ თვალებს არადა ესე სულაც არ არის. ანას ჩემს გამოფხიზლებაში დიდი წვლილი მიუძღვის მაგრამ ამ დროისთვის აღარ რადგან ჩემით
გადავწყვიტე რომ ავმდგარიყავი და ჩემი ცარიელი მუცელი რომელიც უკვე ხმაურიან ბუყბუყზე იყო გადასული მალევე უნდა ამევსო საჭმლით. სწრაფად ვიცმევ ჩემს ეგრედწოდებულ ჯინსს და ჰუდს შემდეგ კი სამზარეულოში ვინაცვლებ.

ჩაცმულობა:

კმაყოფილი და გაღიმებული მივაბიჯებდი მაცივრისაკენ, ვუახლოვდები კარს ღიღინით ვაღებ და ესეთი საოცრება დამხვდა.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.