| გატაცებული | ❧ . 𝑱. 𝑴. ❧

XX თავი

მარიტას POV:

ყველაფერი ძალიან ცუდადაა
ძალიან ცუდად. ისე ცუდად რომ ჩემი ოთახიდან ფეხის გადგმის
მეშინია, არ ვიცი რა გავაკეთო ნერვიულობის გარდა მე ხომ არაფერი შემიძლია.
სადარდებელი და პრობლემები არც
არასდროს მელევა
ეს უკვე ჩემს ცხოვრებაში კანში გამჯდარი ტკიპასავითაა.

რა ხდება ესეთი? ალბათ
ვერც კი დაიჯერებთ ისეთ რამეს
რასაც ეხლა ვიტყვი.
ეს ძალიან პრობლემური თემაა..
ჯიმინს.. მას მას ძმა ჰყოლია რომელიც
რამოდენიმე წლის წინ უპოვნიათ.

ბავშვი დაბადებისას მოუპარავთ
ეხლა კი ამდენი ხნის შემდეგ გამოჩნდა, მშობლებისა და მისი ძმის ცხოვრებაში რომელიც არც ისეთი დალაგებულია.
ჩემდა გასაკვირად ის ჯიმინს მიუღია,
ჩემი გაკვირვება ყველაზე მეტად
იმან გამოხატა რო მისი სახლში,
აქ ჩვენთან მოყვანა გადაწყვიტა რომ
მის ძმას გამასპინძლებულიყო?
რაც არუნდა დაუჯერებლად ჩანდეს
ეს ასე იყო.
მე ვნახე ის ბიჭი, ჯიმინს საერთოდ არ გავს, ბუნებით. თორემ სახეში
როდესაც შევხედე მისი ტყუპისცალი მეგონა. ისე ძლიერ ჰგავდნენ
ერთმანეთს..
ისეთი ნაზი და უთბილესი ადამიანი
იყო ამავდროულად ძალიან საყვარელი და მეგობრული გახლდათ.
მასთან გამოლაპარაკებაც მოვასწარი,
ნუ უფრო ბევრს ვისაუბრებდი
მასთან რომ არა ჯიმინი და მისი
მესაკუთრე ინსტიქტები.

ყველაფერი ძალიან კარგად
იყო სანამ...
სანამ სანუს სიკვდილის ამბავს არ გავიგებდით. დიახ სიკვდილის.
სანუ მოკლეს, პირდაპირ მათი მშობლების სახლის წინ მოისროლეს ის, შემდეგ და მკვლელები წამებში ადგილიდან გაქრნენ.

საშინლად ნაწამები და დასახიჩრებული იყო.
მას.... ძალიან მიძნელდება ამაზე ფიქრი მაგრამ, თითები და ენაა
აღარ ჰქონდა.
ენა ამოჭრილი ხოლო თითები აღარცერთი ჰქონდა.
ისეთი შემზარავი სანახავი იყო რომ
ადგილზე ცუდად გავხდი.
საწყალი სანუუ
როგორ გაიმეტეს ის უცოდველი ადამიანი იმ სატანჯველისათვის..
მთელს სხეულზე იარები ჰქონდა
ასევე ნამწვავებიც.
საიდან ვიცი ამდენი რამ?
თანაც მე ხომ სახლიდან გასვლის უფლებაც არ მქონდა არაა?
დიახ არ მქონდა მანამდე სანამ
იმ პიტალოსა და ჩემს შორის ურთიერთობა არ დათბებოდა.
კი კი, თანაც იმდენად რომ უფლებას
მაძლევდა ქალაქშიც კი მევლო.
ოღონდ რაღათქმაუნდა მარტო არა,
ან მან უნდა მხლებოდა ანკი დაცვა.
ნუ მე ამით მართლაც კმაყოფილი
ვიყავი იმის გამოკლებით
რომ მისგან არასდროს გამიშვებდა.