Ο Αναρχικός

Κεφάλαιο 5

Με γρήγορα βήματα έφτασα σπίτι της Αναστασίας χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει την πόρτα γεμάτη χαρά. Οφείλω να πω πως ακόμα δεν ήταν έτοιμη. Μπαίνω μέσα βγάζω τα παπούτσια και το μπουφάν μου και πηγαίνουμε στο δωμάτιο της.

Βγαίνει από την τουαλέτα με τέσσερα διαφορετικά σετακια διότι δεν ήξερε τι να βάλει σήμερα.

"Λες να κρυώνω με το ραντακι; Θα βάλω μπουφάν από πάνω αν είναι." μου λέει δοκιμάζοντας το τελευταίο σετακι που είχε στο νου της.

"Βάλε ότι θες παιδί μου όλα σου πάνε έτσι κι αλλιώς. Αλλά γρήγορα γιατί θα αργήσουμε" της απαντάω γυρνώντας πέρα δοθε με την καρέκλα του γραφείου της.

"Σταμάτα να αγχώνεσαι τόσο έχεις όλη την ζωή μπροστά σου σιγά και να αργήσουμε θα μας πούνε κατι;" μου είπε φορώντας την μπλούζα της.

Τότε στο δωμάτιο μπαίνει ο Θάνος λέγοντας μας να βιαστούμε και ότι θα μας περιμένει στο αμάξι.

Αφού κατεβήκαμε χαιρέτησα τους γονείς της Αναστασιας, εκείνη  πήρε λεφτά και βγήκαμε έξω. Μπήκαμε στο αμάξι κάτσαμε αναπαυτικά και η Αναστασία άνοιξε το ραδιόφωνο για να μην χρειαστεί να συζητήσουμε παραπάνω πραγμα που με ανακούφισε.

[...]

Φτάσαμε κέντρο και γινόταν ηδη πανικός. Μας αφησε και μας είπε να προσέχουμε και ό,τι και να χρειαστούμε να τον πάρουμε τηλέφωνο. 

"Τώρα τι κάνουμε;" φωνάζω στην Αναστασία που κρατούσε σφικτά το χέρι μου για να μην χαθούμε.

"Κατσε πρέπει να βρούμε τον Παύλο." μου απάντησε ψάχνοντας στο πλήθος. 

Καλά θα πάει αυτο σκέφτηκα και ξεκίνησα να ψάχνω και εγώ στον κόσμο.

Μια κοπέλα ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μας για να μας μοιράσει κάτι φυλλάδια με τους λόγους που γίνεται η πορεία. Δεν μπήκα στον κόπο να το διαβάσω γιατί είχα τον νου μου στην Αναστασία μην χαθούμε.

"Τον βρήκα , τον βρήκα πάμε Έλενα" φώναζε η Αναστασία βιαστικά τραβώντας το χέρι μου.

Ξαφνικά όλοι τρέχανε σε όλες τις κατευθύνσεις πανικοβλητοι και ένας νεαρός με έσπρωξε με αποτέλεσμα να χωριστούν το χέρι μου με της Αναστασίας.

"Γαμωτο όχι τώρα" φωνάζω ψάχνοντας να βρω την Αναστασία. Τι συμβαίνει; Γιατί όλοι τρέχουν όπου να ναι; Κάτι δεν πάει καλά.

Ξαφνικά μια αποπνικτική ομίχλη άπλωσε παντού και άρχισαν να εκτοξεύονται μολότοφ σε όλο τον χώρο. Προσπαθούσα να τρέξω από την μεριά που θεώρησα πως έφυγε η Αναστασία αλλά ζαλιζόμουν τόσο πολύ και δεν μπορουσα να δω τίποτα. Με έπιασε έντονος βήχας και προσπάθησα να πάω στην άκρη για να πάρω μια κανονική ανάσα.