Κεφάλαιο 10

108 4 1
                                    

Δεν ξέρω αν αργότερα θα μετανιώσω αυτήν την απόφαση αλλά ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Σηκώθηκε και η Αναστασία με πήρε από το χέρι και ξεκινήσαμε να κατεβαίνουμε τα σκαλιά. Ανοίξαμε την πόρτα αλλά ένα χέρι την έκλεισε απότομα.

"Που νομίζετε ότι πατε;" μας είπε ένας που ήταν σίγουρα πάνω από 25.

"Για να μαστε στην πόρτα λογικά έξω θέλουμε να βγούμε δεν νομίζεις;" απάντησα με ειρωνεία και πήγα πάλι να την ανοίξω.

"Α δεν το νομίζω" είπε και έσπρωξε το χέρι μου μακριά από την πόρτα. Αρχίζω και νευριαζω τώρα η υπομονή μου εξαντλείται.

"Εγω λέω να έρθετε πάνω στο δωμάτιο μου θα ειναι και ο φίλος μου εκεί." είπε κοιτώντας την Αναστασία από πάνω μέχρι κάτω.

"Α ως εδώ ήταν βγαλε το χέρι σου από την πόρτα τώρα." φώναξε η Αναστασία εξοργισμένη

"Ελάτε πάνω στο δωμάτιο για μια νύχτα που θα θυμάστε για μια ζωή εγώ..."

"Τι εσύ Δημήτρη;" λέει ο Άρης πιάνοντας τον από τον σβέρκο.

"Επειδή είσαι φίλος μου Άρη θα σου δώσω μια από τις δυο." είπε γελώντας. Α νταξει είναι τελείως ηλιθιος αυτό ήταν

"Α αλήθεια θα το εκανες αυτό για μένα;" του απαντάει ο Άρης δήθεν έκπληκτος. Θα κλάψω από τα γέλια η Αναστασία διπλα μου έχει γυρίσει από την άλλη πλευρά για να μην φαίνεται ότι γελάει.

"Αντε χασου από δω ρε μαλακισμενο τα κορίτσια είναι με μας." του είπε σοβαρά ο Άρης σπρώχνοντας τον. Εκείνος γυρνάει τον κοιτάει τρομαγμένος και φεύγει.

"Αυτός μας έλειπε τώρα" είπε ο Παύλος πιάνοντας από την μέση την Αναστασία, εκείνη γυρνάει και τον κοιτάει στα μάτια, νιώθω τόσο χαρούμενη για την κολλητή μου ταιριάζουν μαζί.

Βήχει ο Άρης άβολα και μας ανοίγει την πόρτα να περάσουμε. Βγαίνουμε έξω και ψιχαλιζε καλά θα πάει αυτο.

"Παιδιά εσείς πηγαίνετε θα γυρίσουμε οι δύο μας με την Αναστασία, θέλουμε να μιλήσουμε." μας σταμάτησε ο Παύλος.

Πλησιαζω την Αναστασία και την παίρνω μια σφιχτή αγκαλιά.

"Σίγουρα να φύγω;" της ψιθυρισα

"Ναι μην ανησυχείς" μου απαντάει

"Όλα θα πάνε καλά πάρε με τηλέφωνο όταν τελειώσετε σαγαπαω." της είπα και την φίλησα στο μάγουλο.

Βιαστικά μπήκα στο αμάξι του Άρη έβαλα ζώνη και ξεκινήσαμε.

"Πόσο χρονών είσαι;" τον ρωτάω ξαφνικά αφου ειχε περασει μιση ωρα σιωπης.

Ο Αναρχικός Onde histórias criam vida. Descubra agora