Κεφάλαιο 11

89 3 1
                                    

Το επόμενο πρωί αποφασίσαμε να μην πάμε σχολείο ούτε φροντιστήριο για να περάσουμε χρόνο μαζί και να ξεπεράσω κατά κάποιο τρόπο αυτό που έγινε εχθές.

"Ελα σηκω θα πάμε για ψώνια." μου λέει η Αναστασία κρατώντας ένα κομμάτι κέικ στο χέρι της.

"Που το βρήκες αυτό; Έχουμε κέικ;" της λέω αγνοώντας αυτό που μου είπε μόλις τώρα.

"Ναι ρε στον φούρνο." μου απαντάει και τρέχω κάτω πηγαίνοντας στον φούρνο.

"Τι μου έλεγες;" της είπα δαγκωνοντας ένα κομμάτι από το ζεστό κέικ.

"Θα πάμε για ψώνια σε λίγο. Πάμε να ετοιμαστεις." μου είπε τραβώντας με στο δωμάτιο

Αφού έβαλα μια γκρι φόρμα και ένα άσπρο μπλουζάκι κατέβηκα κάτω να βάλω τα παπούτσια μου να πάρω λεφτά για να παμε σταση. Αρχικά θα πηγαίναμε με λεωφορείο και θα ερχόταν ο Θάνος να μας παρει και να μας γυρίσει.

Κάτσαμε στο λεωφορείο και αφού αναλύσαμε για εκατοστή φορά το τι εγινε με τον Άρη φτάσαμε στο εμπορικό. Τρέχαμε από μαγαζί σε μαγαζί δοκιμάζοντας διαφορά ρούχα που από αυτά πήραμε τα μισά. Αφού κουραστήκαμε και πειναγαμε αποφασίσαμε να κάτσουμε κάπου να φάμε.

"Πήραμε τόσο γαματα πράγματα και ένα πάρτι δεν μπορεί να γινει;" μου είπε τρώγοντας την πατάτα της

"Δεν έχω ιδέα ρε φίλε. Εχουμε καιρό να πάμε." της απάντησα. Τότε το κινητό της χτύπησε.

"Ελα Παύλο μου. Εδώ με την Έλενα είμαι τρώμε."

"Χαιρετίσματα." της λέω χαμογελώντας

"Έχεις χαιρετίσματα από την Έλενα. Επίσης μου λέει." μου απάντησε και συνέχισα να τρώω το φαγητό μου.

"Που είστε;" λέει ξαφνικά η Αναστασία. Κάτι κακό θα γίνει το διαισθάνομαι.

"Καλά καλά." λέει και το κλείνει.

"Άκουσε με θέλω να κρατήσεις την ψυχραιμία σου." μου λέει γρήγορα

"Τι εγινε;" της λέω αφήνοντας κατω το φαγητό μου.

"Είναι ο Παύλος εδώ με τον Άρη." μου λέει

"Ναι και;"

"Ο Άρης είναι με κοπέλα. Και τους βλέπω να μας πλησιάζουν" μου λέει και παγώνω. Κρατήθηκα με νύχια και με δόντια να μην γυρίσω πίσω να τους δω. Τι κάνει εδώ με κοπέλα;

Έρχεται ο Παύλος πρώτα και δίνει ένα φιλί στην Αναστασία με χαιρετάει και παίρνουν καρέκλες για να κάτσουν μαζί μας. Όλη την ώρα κοίταζα το φαγητό μου και δεν μιλούσα σε κανέναν.

Ο Αναρχικός Donde viven las historias. Descúbrelo ahora