_MTAN_

KOKUN

Mürdüm rengi açmış şehirlerin
Gölgesi hatıra düşmüş sesine
Duyulsa çölü orman zehri bal
bülbül etmiş dilsizi
O şehir ayaklarından ürpererek atıyor sensizliği

Sonra kokun
Sır gibi sakladığım
Öyle kıskanır zambak
Öyle orkide
Öyle karanfil
Kokuna benzemek için
Evinin bahçesinde yetişir