Bu sondur desemde inanma
Daha bitmemişken kışımız
Yeni kapanmış kapısına
Mevsimin ayazı bu kara kış
Gözlerin ellerim ve sen
Mucizeden yetişmiş
Sakin sularda düşürülmüş ağlarına
Ayrılığın sırtına hançer verilmiş
Sensizlik neyse aklımda o
Bu gece son rüzgarda konuşmamız
Senle ben bal diyarından akan
Bir peteğe konan mevsimlik iki arıyız
Sabahın güneşine vurmuş gelişin
Bir gelmek ki buna da şükür
Elinden yalnız gelmek gelir
Elinden geldiği bu kadar
Kıymetini anca bekleyenin bilir
Sesinden inciler yapıp şehrimin boynuna astım
Bu ışık değil nur değil
Geceye kar beyazı düştü
İnci gibi parlıyor tüm şehir.
