_MTAN_

TİYATRO

Günlerdendi o gün
Ay ışığıyla mum ışığının birbirlerine hasret bırakıldığı gündü o gün
Benimse ulu orta bakındığım göz bebeklerindeydi gözüm

Rüzgar az önce dinmişti epeyce
Sokak çocukları evlerine
Sen kendine
Herkez gülüşüne dönüyordu yerlerine

Geceyi sürüyerek getirdi ayaklar
Uykuya daldı tüm ruhsuz sokaklar
Ağzını bile açmadı dudaklarım
Çünkü bir tiyatro sahnesinden alıntıdır hayatım