_MTAN_

GÜL

Bağrıma takılan gül desem değildir elem
Güle ayıptır o halde
Gözümden akan çeşme desem değildir yaş diye
Anca çeşme usanmaz derdin vefa akar
Göz pınarımsa kurumuştur gör ki şimdiye
Sen gülün vatanı toprağa da naz edip hal buldun
Gülle geçin desem sen dikenini de hor görüp durdun
Şu dilinden dökülen hayır desem değil şerdir
Hayra açılır ağızlar oysa bilinir
Yalnızlığın adı çıkmış sadece
Yalnızlık ha sendir ha bendir