Yokluğun penceremin buğusuyla eş oldu
Anladım sensiz gecenin ne kadar kara ne kadar girdap olduğunu
Yastığım hıçkırığıma düşman kesildi
Yıldızlar ayı aldı da aralarına
Gece benden el ayak çekti
Geçmediğin sokaklar caddeler bir tek seni bildi
Gel geç dur bende yıllarımın sevdiği
Sensiz kırmızıya dönmekten çıldırdı çilekler
Kendine küstü yeşermedi erikler bahçeler
Yapamadım sensiz yarim yarenim
Yarıda koptu eridi dileklerim
Sorma yıllar içinde neydi sensiz direnmek
Aklımı başıma anca oldu devirmek
Başka yüzleri elleri sevmek gibi korkulu düşlerden son anda sıyrılıp geçtim.
Acı oldu elemle doldu yüreciğim
Asker oldum nöbete kaldım sevdiğim
Ölüm oldum buz kesildi etim
