Sevgilisi olmasına rağmen sürekli aklını meşgul eden adama karşılık ne yapması gerek bilmiyordu Jeonghan. Bu yanlıştı ama Choi Seungcheol doğru tek insanmış gibi hissediyordu.
"Ne yapacağım seninle Seungcheol"
Alfa¡ Choi Seungcheol
Omega¡ Yoon Jeong...
Gergindi. Hiç olmadığı kadar gergindi ve bu yüzden ne konuşulanları hatırlıyor ne de verdiği cevapları hatırlıyordu. Bedenini kasmaktan her yerinin ağrımaya başladığını hissediyordu. Bakışları Seungcheol'a kaydığında bir gülümseme sunduğunu gördü. Onun aile evindeydiler ve şu an feromonlarını kontrol edemeyişi bile bir sorunmuş gibi geliyordu. Elini tutan sevgilisine karşılık vermedi. "Seungcheol biraz geç haber verdiği için pek bir şey yapamadık Jeonghanie"
"Sorun değil, bana da sürpriz oldu" dedi gülümseyerek. "Tuhaf işleri var açıkçası bizim karşımıza birini getirmesine bile şaşırdık. Dün arayıp 'sizi biriyle tanıştıracağım' dedi sadece" boğazını temizleyen Seungcheol'u umursamayıp babasına baktı. "Aslında durum sanıldığından daha farklı" dedi elini sıkan bedeni umursamadan. "Neymiş bakalım asıl konu?"
"Babam, bir ay içinde evlenmemizi istiyor. Bizim aramızdaki bu durumu öğrendiğinden acele ettirip duruyor ve yakında sizinle tanışmak istiyor" karşısında oturan yaşlı adama bakmaya devam ederken dudaklarını birbirine bastırdı. En başından doğruyu söylemek daha iyiydi, değil mi? "Omega bir çocuğu olduğu için endişesini az çok anlıyorum" adamın söylediği şeyle hafifçe kafasını salladı. "Bir ay kısa bir süre değil mi?"
"Ne dersek ikna olmuyor. Ayrıca ilişkimizi bir çıkar ilişkisi olarak da görüyor" kaşları çatılan yaşlı beden Jeonghan'a döndü. "Çıkar ilişkisi mi?" aslında anlamıştı ama emin olmak istercesine sormuştu. Jeonghan kafa sallayarak onayladı sadece. "Benim başarılarımı kendine katmak istiyor" Seungcheol sevgilisine döndü. "Bu biraz sorun gibi görünse bile artık pek umursamıyoruz" siyah saçlı olanın gülümsemesine karşılık onu öpmemek adına kendisini tutuyordu Jeonghan. "Babası evliliğimizle birlikte onu duyurmayı düşünüyor"
"Nasıl duyurmak?" Jeonghan yerinde kıpırdandı rahatsızca. "Babam YNJ Grup'un sahibi" dedi ağzının içinden. "Kimsenin benden haberi olmadı bu zamana kadar" yaşlı adamın kısa süren şaşkınlığı yerini bir gülümsemeye bırakmıştı. Jeonghan bunu söylediği için bir kez daha nefret etti kendisinden. Gerçekten bu durumdan hoşlanmıyordu. "Yine de bu kadar acele etmesi gerekmez Jeonghanie" bakışları Seungcheol'un annesine döndü. "İkna edemiyoruz efendim. Belki siz tanıştığınız zaman bu konu hakkında konuşursunuz"
"Elbet konuşuruz tatlım, ikna edemzsek bir ay sonra küçük bir şey düzenleriz"
"Babam" dedi omuzlarını düşürerek. "Tanıdığı kim varsa davet eder. Bunun için gerçekten özür dilerim" ayaklanan kadın Jeonghan'ın yanına gelip ellerini yanaklarına atmış ve hafifçe sıkmıştı. "Özür dileme bebeğim, önemli olan sizin mutluluğunuz" yanaklarını sıktığı bedenin alnına küçük bir öpücük kondurdu. "Babanı buraya yemeğe davet etmek istiyorum, kabul eder mi?" Jeonghan şaşkınlıkla sevgilisine döndü. "Erken değil mi anne?"
"Neden erken olsun? Babanın sesi çıkmadığına göre o da istiyor"
"Kabul eder mi bilmiyorum" Jeonghan ayaklanıp telefonunu cebinden çıkardı ve evin bahçeye açılan fransız kapısına doğru adımladı. Parmakları Subin'in numarasını bulmuş ve arayıp telefonu kulağına götürmüştü. Geçen birkaç saniyenin ardından açılan aramayla nefesini dışarı verdi. "Babam müsait mi?"
"Evet, sizin hakkınızdaki haberleri okuyor. Neden sordun? Özledin mi yoksa?" Kardeşinin alaycı tavrına karşılık sahte bir gülümseme sundu. "Seungcheol'un ailesi onu yemeğe davet ediyor. Bir saat sonra burada olabilir mi?"
"Olur olur, ikna ederim ben onu. Ailesi nasıl? İyi davranıyırlar mı sana? Alfalar bazen çok korkunç oluyor öyleler mi yoksa?"
"Bugün çenen daha çok düşük" Jeonghan kardeşiyle konuşmaya devam ederken telefonu babası almış ve onunla konuşmaya başlamıştı. Salonda bıraktığı bedenler onu dinlerken Seungcheol nefesini dışarı verdi. "Babası çok tuhaf biri" diye mırıldandı. Sevgilisinin babasının gelmesi için ikna etmesine karşılık dudaklarını birbirine bastırdı. "Onu nasıl buldun?"
"Chan'ın öğretmeni"
"Demek öyle. Feromonlarını kontrol edemiyor mu? Tüm eve yayıldılar" Seungcheol babasını kafasıyla onayladı sadece. Bakışları içeri giren sevgilisine döndüğünde en güzel gülümsemesini sundu ve yanına oturuşunu izledi. "Bir saat sonra burada olur" dedi. "Çok güzel" kadının gülümsemesine karşılık olarak gülümsedi. "Ek olarak yapmamızı istediğin bir şey var mı tatlım? Çekinme ve söyle artık aile sayılırız"
"Anne" Seungcheol'un uyarıcı sesine karşılık babası kıkırdadı ve ayaklanıp karısıyla birlikte mutfağa adımladı. Jeonghan gerginlikten delirecekmiş gibi hissediyordu. Bunu bilen Seungcheol onun dudaklarına bir öpücük kondurdu ve gülümsedi.
Geçen bir saatin ardından herkes bir araya gelmişti. Jeonghan'ın babası Seungcheol'un ailesiyle tanışmış ve anlaşmıştı. Her şey hakkında konuşup sohbeti derinleştirmişlerdi de. Konu çocuklarının evliliğine geldiğinde Bay Yoon aklındakileri söylemişti. Bay Choi ise birkaç tane fikir sunmuştu. Bu konuyu Bayan Choi üstlenmiş ve evlenecek olan bedenler nasıl istiyorsa ona göre bir şeyler yapacağını söylemişti.
"Bu arada annen nerede tatlım?" yöneltilen soru ile bakışları babasına dönmüştü. "Annem Jeju'da yaşıyor, kardeşim Subin ona olanları anlattı bir haftaya kalmaz burada olur" yalan söylemişti. Annesinin evleneceğinden haberi bile yoktu. "Çocuklar küçük yaştayken boşandık biz. Kendisi sakin bir hayat istediği için oraya yerleşti" bakışları babasının gözlerindeydi. Bir şey demeyip dudaklarını birbirine bastırarak gülümsedi. "Umarım kısa zamanda tanışırız"
"Umarım" yenilen yemeğin ardından Bay Yoon, gelen arama ile gitmek zorunda kalmıştı. Jeonghan babasının uğurlayıp tekrar diğerlerinin yanına döndüğünde Seungcheol ayaklandı. "Biz de gidelim"
"Bir yere gitmiyorsunuz, bu gece buradasınız"
"Anne-"
"İtiraz istemiyorum bebeğim. Yüzünü zor görüyoruz zaten" Seungcheol nefesini dışarı verip Jeonghan'a döndüğünde sevgilisinin gülümseyip onayladığını gördü. "Yarın da dersim yok, bence sıkıntı olmaz" Jeonghan bu teklifi reddedemezdi. Seungcheol'un ailesi sandığından daha samimi ve sıcak hissettirmişti. Ayrıca onun büyüdüğü bu evde bir günlüğüne de olsa kalma düşüncesi güzeldi. Sevgilisine dönüp önce dudaklarına ardından da gözlerine baktı. "Bir günlüğüne işleri Mingyu'ya yıkmanda sorun olmaz, değil mi?" ses tonundaki sakinlik Seungcheol'u çoktan ikna etmişti bile.
"Tamam kalalım"
- Yayınladigim son iki bolum kisa gibi diger bolumlere oranla ve bu sinirimi bozuyor amk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
