kimse yok- yarı texting✔️

d ö r t.

Love Me Like You Do- Ellie Goulding

Şarkıya taktım, çaktırmayın.

-

Luna'dan.

Hemen evden ayrıldım ve çantamı sıkı sıkı tutmama çalışırken koşturmaya başladım. Yağmur yağıyordu ve her yer karanlıktı. Montumu kendime çektim ve koşmaya devam ettim. Botumun çıkardığı sesler ve yağmur sesleri birbirine karışmıştı.

Bu seslere arabaların korna sesleri eklenirken bir elimle çantamdan şemsiyemi çıkardım ve açmaya çalıştım yürürken.

Nerede olabilirdi? Nerede bulacaktım onu?

Şemsiyemi açtığımda görüş açım kısıtlanmıştı, hızlı olmalıydım yoksa onu bulacağım diye hasta olacaktım. Hatta zatürre.

"Neredesin Hazan, neredesin?" derken gözlerim her şeye rağmen orada parlayan aya takıldı, kendi ışığı olmasa bile.

Luna 'ay' demek, sana eskiden hep ay ışığım diye seslenirdim hatırlıyor musun?

Bana ay ışığım derdi hep, bu hitabını severdim en çok.

Gözlerim dolarken aya bakmayı bırakıp yürümeye devam etmiştim.

Hayır hatırlama, hayır kalbim, biraz daha acıma dayanamam.

Özlerim çünkü, affetmek isterim.

O sana kendini açıkladı mı peki Luna? Geldi mi yanına? Aylar sonra hassaslığın yüzünden tek bir mesaj ile mi önemsedi seni? Kimse yok, kimse yok.

Zihnim beni deli ederken gördüğüm görüntüyle adımlarım yavaşladı.

Hazan oradaydı, yolun yanındaki uçuruma açılan yere oturmuş gökyüzünü izliyordu.

Gitmelisin, eve. Gelmedi ve gelmeyecek Luna.

"Hazan?" diyerek yaklaştım ona, duymadı beni. Görmediği gibi.

"Hazan ne yapıyorsun burada, yağmur yağıyor. Hasta olacaksın." demiştim biraz daha yaklaşarak.

Yüzünü bana çevirdiğinde gözlerinin kırmızı olduğunu görmüştüm.

"Neden ağladın?" diye sordum tekdüze bir sesle.

"Sen de ağlamışsın Luna." dedi sadece bana.

"Olabilir, arada duygulanabiliyorum. Hani hassas bir insan olduğum için." diye söyledim ona.

"İyisin ayrıca, üzmüşler yine seni. Buraya gelmişsin." dediğinde kaşlarım çatıldı.

"Üzen sensin zaten Hazan, bunu bir anlayabilsen..." demiştim sert bir şekilde çıkışarak.

"Belki bir umut vardır dedin ya, daha geçen gün. Söyle o zaman tekrar gitmesin demiştim sana, sen yine gittin hep olduğu gibi." diyerek devam ettim sözlerime.

"Titriyorsun." dedi sözlerimi umursamayarak.

"Kaçma artık benden Hazan, kaçma artık lütfen." diye devam ettim ona.

"Üşüyorsun." dedi ayağa kalkarak.

"Konu bu mu? Bunlarla sıyrılamazsın anla artık. Her gün senden affettirmeni beklerken sen daha da gidiyorsun, derdini anlamıyorum." diye sesimi biraz daha kısmıştım.

"Ben eve gidiyorum, sen daha fazla kalma burada. Git evine." dedim son olarak ondan uzaklaşırken.

"Özür dilerim." dedi bir anda.

"Çok geç Hazan," diyerek buruk bir tebessüm ettim ve arkama dönüp yürümeye başladım eve doğru.

Yalandı sözleri, sevgisi gibi.'

-

Valla şurada canım çok kiss yazmak istedi ama kendimi tuttum.

Ayrıca bölümü yazarken neden ağladığımı bilmiyorummm, şarkı çok yakıştı nedense.

Hadi bay

-Gecenin Yazarı.