kimse yok- yarı texting✔️

o n b e ş.

Selaaamlaaar * zıplayarak el sallayan yazar*

Fb yazmak çok hoşuma gidiyor, çünkü hoş.

Son flashbackler artık... Bu bölüm Hazan'dan deseeeemmmm?

Bölüm Şarkısı;

Yara- Kalben.

İyi okumalar♡

-

Hazan'dan.

Flashback. Hastane.

Uyuyordu Luna.

Canı çok acıyordu, biliyordum. Kolları, kalbi, ruhu yaralıydı en çok. Onu görmeye devam ettikçe benim de kalbim acıyordu. Boğazımda ki düğüm hiç geçmiyordu.

Yüzünü izledim, ne yaparsa yapsın çok masumdu o. Vicdan azabı bile çeksem yanımda olması mutlu ediyordu beni.

Başını göğsüme yaslamış, en son saçını okşamamı söyleyerek uykuya dalmıştı. Annesi, abisi ve babası gelmişti fakat şu an yerimden kalkamadığım için başında yine verdim.

Olsun, onun iyi olması için uykusuzluğa da razıydım.

Hastane dışında benimle asla konuşmayacağını bile bile çabalıyordum onun için.

En son zorla onun bedenine sarılan elimi tutmuştu ve bırakmıyordu. İki gün önce gitmemi isteyen kız, şimdi kal diyordu.

"Hazan," diye mırıldandığında düşüncelerimden uyandım.

"Efendim Luna?" diye sordum yüzünü görmek için eğildiğimde.

O sırada içeri iki hemşire girdi.

"Serumunu yenileyeceğiz." demişlerdi girdiklerinde. Yatağa doğru ilerlediler ve biri elindekileri sehpaya bıraktı.

"Bileğini hazır hâle getirir misiniz?" demişti hemşire bana.

"Tamam, hemen." dedim ve örtüyü açtım. Teni sıcaktı.

"Teni çok sıcak." dedim endişeyle konuştuğumda.

"Ateşlenmeler normal, kalın örtüyü örtmeyin." dedi hemşire ve örtüyü biraz çekti. Ben de kolunu tutarak örtü dışarısını çıkardım ve bileğini tuttum. Kadın damarı bulup damar yolunu açtı. Biraz bant yapıştırıp işlemi hallettikten sonra bana söyledi.

"Serum bitince haber verin lütfen." dediğinde başımı salladım ve gittiler.

Luna ise hâlâ uyumaya devam ediyordu, serum bile onu uyandıramamıştı.

"Özür dilerim Luna, elimden hiçbir şey gelmiyor özür dilemekten başka Allah kahretsin. O an kalbini kırdığım için, ittiğim için her şey için özür dilerim senden. Özür dileyince, sarılınca geçmiyor biliyorum ama kendime ve sinirime hakim olamadım. Adamların sen gelmeden önce abinle bize yaşatıp, söyledikleri beni çileden çıkarmıştı. Ne olur, ne olur tek suçu bende arama artık. Sen korkuyorsun, ben daha çok korkuyorum sana bir şey olacak diye. Düşün Luna, ne olur düşün. Sana bir şey yapmak ister miydim ben isteyerek? Biliyorum, ölebilirdin ama yemin ederim isteyerek yapmadım, yapmam da. Şu an ne desem senin için önemsiz, biliyorum ama konuşmadan duramıyorum. Ne olur Luna'm, ne olur suçlama beni. Geceleri uyuyamıyorum, rahat bir şekilde rutin şeyleri bile yapamıyorum, çünkü zihnimde hep sen varsın. Her yerdesin Luna ve yanımdasın. Lütfen hep yanımda kal, gideceksin biliyorum ama kal Luna. Korumak isterken işin buralara geleceğini bilemezdim." dedim ve derin bir nefes aldım.

"Hazan, sus. Bana bu konuşmaları yapma ve sadece sen yanımda kal." dediğini duydum Luna'nın.

"Kalacağım Luna, sen gitsen bile ben gitmeyeceğim. Her zaman yardım etmek için burada olacağım." dedim ona. Sonra gözlerini kırpıştırdı ve serumun takıldığını gördü.

"Yine mi serum?" diyerek ofladı. "Hazan, oturur pozisyona getirir misin?" dediğinde yana uzanıp sedyeyi ayarladım.

"Canım sıkılıyor, bir şeyler anlat." dedi sonra bana.

"Vicdan azabımı mı?" diye sordum ona.

"Hayır, hastaneden çıkana kadar kapat şu konuyu Hazan." diyerek başını göğsümden çekti. Elini, elimden çekerek arkasına yaslandı.

"İyi uyudun mu?" diye sordum ona.

"Evet, daha iyiyim." dedi bana ve başını omzuma yaslayarak gözleriyle sehpada duran defteri gösterdi.

"Çizim yapmayı seversin Hazan," dediğinde uzanıp defter ve kalemi aldım. O ise beni dikkatle izliyordu.

Sayfaları karıştırarak bir tane çiçek resmine rastladım. Onu açarak ona vazo çizmeye başladığım sıra Luna beni durdurdu.

"Vazo değil, saksı çiz Hazan. Yaşat onu."

"Yarayı öptüm ellerinden
Yarayı dinledim
"Benden onda da var" dedi
Yarasını sevdim

Elini uzattın hep
Havada kalan en güzel hayalimiz
Yaramızı unutturur
Yarayı kapatan aşk
Yaradan da derin."

-

:")

Niye bu kadar tatlı oldular ki:")

-Gecenin Yazarı.