kimse yok- yarı texting✔️

o n i k i.

Selamlar ayol💅

Geçen bölüm çook bayıldık ama olsun yahu

Bu bölüm gebeririz o zaman hehe

Bölüm Şarkısı;

Kırmış Kalbini- Duman.
-

Luna'dan.

Flashback. Hastane.

En son yaşadığımız konuşmadan sonra Hazan yanımda kalmıştı ama ona bakmak istemiyordum.

Şu an ise gece olmuştu ve başını omzuma koymuş uyuyordu, beni ise uyku tutmuyordu. Yüksek sesle konuşamazdım ama kollarımı kıpırtamadığım için dokunup uyandıramıyordum onu.

"Hazan uyan." diye fısıldadım. Annemi uyandırmamam lazımdı çünkü çok yorgun olduğunu biliyordum. Lakin benim gözüme de uyku girmiyordu Hazan yüzünden.

"Hazan kalk," dedim biraz daha sesimi yükselterek. Gözlerini kırpıştırarak doğruldu ve başını omzumdan çekti.

"Ne oldu? Canın mı yandı, bir şey mi oldu, doktor çağırayım mı?" dediğinde cevap verdim.

"Evet git, ama birini çağırmaya değil. Yanımdan git Hazan." dedim cevap olarak.

"Gideyim mi?" diyerek ciddileşti.

"Evet." dedim sadece. "Uykum var ve bu hâlde uyuyabileceğimi düşünmüyorum." dediğimde alaycı bir gülümseme taktı yüzüne.

"Burada konu uyku değildi." dediğinde başımı salladım.

"Her neyse, tamam yat üstünü örteyim senin. Baş kısmını da ayarlarım." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Hazan biz ayrıldık." dedim yüzüne bakarak.

"Biliyorum, bir şey demedim. Hastaya yardımcı olmaya çalışıyorum Luna." dediğinde bir şey demedim ve yardımcı olmasına izin verdim.

Sonuçta, şu an bu hâlde yardım etmesi iyi olurdu.

Hafifçe sedyenin baş kısmını istediğim gibi ayarladı ve ben onu izlerken annemin getirdiği kalın örtünün üstüne bir battaniye örttü.

"Üşüyor musun?" diye sordu bana.

"Hayır," dedim yakın davranmamaya çalışarak.

"Peki," dedi ve gece lambasını açtı.

"Bir şey olursa anneni uyandırmana gerek yok, burada bekleyeceğim." diyerek getirdiği sandalyeye oturdu.

"Gitsene evine, ne yapacaksın burada? Abim, babam, annem, anneannem, teyzem hepsi burada." dedim ona.

"Zorlama Luna, kalacağım." dediğinde bakışlarımı ondan çektim.

"Tamam Hazan, ne yaparsan yap." dedim gözlerimi kapatıp. Bana eğildi ve kulağıma fısıldadı.

"İyi geceler ay ışığı."

-

Gece yarısı.

Alnımda bir el hissetmemle gözlerimi açtım. El, Hazan'a aitti.

"Ne yapıyorsun?" diye sordum.

"Doktor ateşin çıkması konusunda uyarmıştı, ateşini kontrol ediyorum arada. Bu arada örtüleri bacağınla tekmelemişsin, ince battaniyeyi örttüm üzerine." dediğinde başımı salladım.

"Sıcaklamışımdır." dedim sadece.

"Sen ne yapıyorsun peki?" diye sordum. Elinde telefonu vardı.

"Müzik dinleyerek, internetten kitap okuyorum." dedi bana.

Cevap vermedim ve dudaklarımı ıslattım.

"Şey, su var mı?" diye sordum ona.

"Şu an yok ama gidip alabilirim." dediğinde kabul ettim.

Gerek yok demeyecektim, uğraşacaktı kendini affettirmek için. Çabalayacaktı, başaramasa bile.

Yerinden kalktı ve biraz ilerleyip su sebilinden soğuk su katıp yanıma geldi.

Her müddet soğuk su içtiğimi biliyordu çünkü. Herkes uyarsa bile ılık sudan nefret ettiğimi..

Suyu bana getirdi ve belimden tutup beni doğrulttu. Suyu içirmeye başladığında birkaç yudum aldım ve başımı geri çektim. Belimden tutarak tekrar beni yerime yatırdı.

"Teşekkürler." diye mırıldandığımda plastik bardağı çöpe atıp yine geldi ve sandalyeye oturdu.

Tekrar uyumaya çalıştığımda uyuyamadığımı fark ettim. Zaten uykum yoktu.

"Saat kaç?" diye sordum ona.

"Gece 2." diye cevapladı beni.

Ne kadar erkenmiş.

"Uyumayacak mısın?" diye sordu bana.

"Uyurum birazdan, düşünme beni. Ya da düşün Hazan, hep düşün tamam mı beni? Bana yaptıkların aklına gelsin ve hiç aklından çıkmayayım." dedim ona.

"Çıkma Luna, her zaman vicdan azabı çekeceğim."

"Gördüğünden beri
Kırmış kalbini
Kırmış kalbini."

-

Sürün Hazan salağı

Bu Luna kuşumun işi de çok zor ya

Hadi baayyy

-Gecenin Yazarı.