kimse yok- yarı texting✔️

ö z e l b ö l ü m.

Selamlaarr, hoş geldinizzz!

Özlendiikkk miiii? Ben yazmayı çook özledim

Bu bölüm Hazan ve Luna'nın ebeveynliğini okuyacağızzzz

Bölüm Şarkısı;

Love Me Again- John Newman

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum, keyifli okumalar💌

Luna'dan.

3 Yıl Sonra.

Hayatımızın çoğu anında, yanımızda tanıdığımız ya da tanımadığımız kişiler bulunur. Yanımızdalar diye mutlu oluruz, ya da bir o kadar nefret ederiz onlardan.

Aslında bir o kadar da kimse yoktur yanımızda.

Eskiden düşününce bunların hepsi bana saçma gelirdi, bir insan sebepsiz birini niye sevsin ya da her anında onu korumak istesin, yanında olmak istesin ki? Her insan bir gün gider diyordum.

Gitti de zaten.

Geri geldi ve kalbimi yeniden iyileştirdi belki ama kalbim çok önceden kendi kendini iyileştirmeyi öğrenmişti. Sadece her acıdan belirli izler kalıyordu işte, onu kapatamamıştı.

Ama o, kapatmayı denemişti. Kendi yaraları da vardı. Çok çabaladın ve elinden geleni yaptın Hazan'ım.

Teşekkür ederim.

-

Hazan, Ay ve Işık ile oynarken ben de onları izliyordum. Deniz kıyısına gelmiştik ve Hazan da kızlara yüzme öğretmek istiyordu, ben ise suyu istemeyeceklerini söylüyordum çünkü tanıyordum onları. Eline su değdiği anda ikisi de çığlığı basacaktı.

Ay belki basmazdı ama bilmiyordum, yine annelerini yanıltacak şeyler yapabilirlerdi. Özellikle Ay, hep beni şaşırtacak şeyler yapmakla meşgul olurdu.

Ay'ın kuralı, sonraki hamleni asla belli etme olmalı bence.

Kafamdaki hasır şapkayı düzeltirken biraz daha onların olduğu tarafa kaymıştım.

"Ooo, annemiz de yanımıza geldi." dedi Hazan ve bir eliyle belimi sarıp beni daha da yanlarına çekti. Gülerek elimi kumlarda gezdirmeye başladım.

Ay ve Işık, birbirlerine kum atarak kumdan kale yapmaya çalışıyorlardı. Aslında başaramıyorlardı.

"Her tarafım kum oldu!" diye çığlık attı Işık. Kendisine bir şey olmasını, dökülmesini ya da kıyafetinin kirlenmesini hiç sevmezdi ama yaramaz bir kardeşi olduğu için çoğu zaman bu durumu yaşıyor ve çığlık çığlığa Ay ile dövüşüyorlardı.

Sonra biz de onları ayırıp bu durumun olumsuz sonuçlarından bahsediyorduk. Şu aralar araları biraz daha düzelmişti ama Ay'ın herhangi bir hareketi yine kavga başlatıyordu aralarında.

"Suya gir o zaman." dedi Ay rahat bir şekilde kovasına kum doldururken. Onun rahatlığı gülmeme sebep olmuştu.

"Deniz." diye düzeltti Işık onu bilmiş bir tavır takınarak.