Yazardan..
Karanlığın ardından doğan güneşi bildiği için bu kadar rahattı genç adam. Onun karanlığına güneş olan biri var olmuştu, o da başkasına güneş olacaktı söz vermişti. Verdiği sözü tutmak için okumuştu zaten bu bölümü, bu yüzdendi bunca çabası. Masasının üstündeki evraklarını karıştırırken kapı tıklatıldı. İçeriye sekreteri girdi. "Sayın savcım, yeni bir dava dilekçesi geldi."
"Ne için bu?"dedi genç adam, sekreterinin getirdiği dosyayı incelerken.
"Kapanmış bir dava. Eren Demir Davası."
"Tamam Özge, sen çıkabilirsin."dedi genç adam. Davanın üstü kapatılmış ve geçiştirilmiş olduğunu düşündü. Çünkü ceza alan adamın cinayetle uzaktan yakından alakası yoktu bu belli oluyordu. Davayı almaya karar vermişti ve gördüğü bir detay onu hem şaşırttı hem gülümsetti.
Davanın tekrar açılmasını sağlayan kişi olayın tanığı ve mahkeme koridorunda gördüğü o kadındı.
Eflal Arçil yazıyor ve altında kocaman bir imza vardı.
Bu kadını unutmamasının bir sebebi vardı, bu kadın zihninde farklı bir kapının açılmasını sağlamıştı çünkü.
Genç adam davanın açılmasının onayını verip o davanın savcısı olmak için imzasını attı.
🪷
Umay Yıldız
Geçmiş miydi bizi yıpratan, yoksa gelecek miydi bu kadar yoran.
Herkesin içinde yorulup kendini bir köşeye çekmiş bir tarafı vardı ama kimse kimseye bunu kolaylıkla gösteremiyordu.
Ben hep kendimi etrafındakilere anlatmaya çalışmıştım, kimse dinlememişti.
Başkasını dinlemeyi seçmiş miydim, orası ayrı bir muammaydı. Kimini dinlemek için bir köşede izlemiştim, sessizliğini dinlemiş gördüklerimle yetinmiştim.
Kimini ise görmezden gelmiştim. Bazıları hak etmişti, bazılarını ise gerçekten görmezden gelerek hayatımın hatasını yapmıştım ama bunu fark ettiğimde çok geçti.
Gördüklerimde kendini bir köşeye çeken vardı, hiçbir şey olmamış gibi yaşayan da.
Çoğu zaman kimseye ihtiyacım olmamıştı ,ya da ben kendimi öyle kandırmışım, ihtiyacım olduğunda da kimse dönüp bakmamıştı.
Yeri geldiğinde böylelerini itip kakan bendim, yeri geldiğinde itilip kakılan bendim.
Bu benim bencil bir insan olduğumu mu gösterirdi?
Ben kim neyi hak ettiyse öyle davranmıştım ve bu benim bencil olduğumu göstermişti.
Canımı yakanın canını yakmıştım.
Sonunda yanan yine ben olmuştum.
Çünkü ben hep bir köşeye çekilip oturma taraftarıydım. Çünkü benim yapım buydu. Ben kendi sessizliğimde kendimi bulmayı severdim.
Gece Aden'le konuştuktan sonra hiçbir şey olmamış gibi sessizce oturmuştuk. Sabaha karşı Kumsal ve Leo gelmişti. Leo Kumsal'ı götürüp getireceğine söz vermiş ve dediğini yapmıştı ama birini unutmuştu.
Karamelli çikolatamı almamıştı.
Bunu fark ettiğimde trip atmıştım ama o ne olduğunu anlamayıp odasına çıkmıştı. Ben de arkasından bakakalmıştım.
Aden televizyondan bir çizgi film izlemeye dalmış ve büyük bir dikkatle onu izlemeye başlamıştı. Onun uyumayacağından emin olduktan sonra bahçeye çıktım. Temmuzun başında olduğumuz için hava soğuk değildi sadece gece serinliği çökmüştü ve bu çok güzeldi. Hep karanlığın aydınlığa çekildiği vakti çok sevmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lotus
Fiksi RemajaBirbirinden farklı 4 kişi adeta birbirini tamamlayan bir vücudun parçaları olmuşlardı. Hayatın getirisi onları değiştirecek miydi? Bir bütün olmaktan parçalara ayrılmış bir limana mı döneceklerdi yoksa birbirlerini tamamlamaya devam mı edeceklerdi? ...