NÖROSA

1.Bölüm: İKİNCİ ŞANS

Bol bol yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın melodilerim 🎼

Royalty - Egzod

Worshipful - cleanmindsounds

NÖROSA

1.Bölüm: İKİNCİ ŞANS

Parmaklarımın değdiği tellerden çıkan sesler, zihnimdeki seslere karışıyordu. Sıcak bir bedenmişçesine sarıldığım çellom, çoğu sıcak bedenden daha gerçekti. Kapalı gözlerimden akan yaşlar, çeneme doğru bir yol çiziyor ve tek gerçek dostumun üstüne dökülüyordu.

Koca salonda, sahnenin ortasında oturmuş haykırıyordum. Bu haykırış dudaklarımdan değil, parmaklarımdan çıkıyordu. Canım acıyordu, kalbimdeki ağrı bir ışık gibi yansıyordu salona. Daha da hiddetli çaldım, daha da sarıldım.

Yayı, tellere daha büyük bir tutkuyla vurdum. Çellonun boynuma yaslı sapı, yanımda olduğunu hissettiren bir dostun nefesi gibi canlı duruyordu.

Gözlerimde yaşlar artarken, daha da yükseğe çıktım. Hiçbir nota yangınımı söndürecek kadar etkili değildi ama anlatacak kadar etkiliydi. En büyük yangınımı anlatırken, hiç çalmadığım kadar hızlı, sert ve tutkulu çaldım. Sonlara yaklaşırken yirmi üç yıllık hayatımın en büyük performansını gösterdim.

Yayı kullanmaya alışık olan kolum dahi ağrımaya başlarken yükseldiğim yerde aniden bitirdim. Kolum güçsüzce düşerken, yaşlarım arttı. Dakikalardır kapalı duran gözlerimi açtım.

Ve onu gördüm. Hayatıma aniden giren, o gizemli adamı.

Bomboş olan salonda, salonun tam ortasındaki koltukta oturmuş beni seyrediyordu. Karanlıktaydı ama sahnenin ışığı onun görünmezliğini çalıyordu. Yüzüklerle dolu ellerini kaldırdı, sahne ışığının parıltıları koyu gözlerine yansıdı, beni alkışladı. Deri ceketi, küpesi ve alnına düşen siyah saçlarıyla, sokakta büyümüş bir çocuğun serseriliği vardı üstünde.

Başımı dikleştirdim, elimin tersiyle yanağımdaki yaşları sildim.

"Kabul ediyorum." Sesim boş salonda büyük bir yankıyla ona ulaştı. Dudakları sağa doğru kıvrılırken kendinden emin bir sırıtış oluşmuştu yüzünde.

Tam olarak neyi kabul ettiğimi bile bilmiyordum, sadece onunla bir kez daha konuşabilmek için her şeyi yapacağımı biliyordum.

Ve bilmediğim önemli bir şey daha vardı.

O da bu yabancı adamın dudaklarındaki alaylı sırıtışın, hayatımı altüst edeceğiydi.

1 HAFTA ÖNCE

Bunaltıcı sıcağın altında otururken yerdeki çimenleri seyrediyordum. Etraftaki gürültü, anlaşılmaz toplu bir sese dönüşmüştü. Ne kadar çok ses kirliliği vardı, yapay gürültüler doğanın güzel melodilerini saklıyordu.

"Sana diyorum Melodi! Burada mısın?" Burcu'nun sesiyle bakışlarımı yerden kaldırdım. Son zamanlarda çok sık dalıyordum.

"Efendim?" dedim, kurumuş dudaklarımı ıslatarak.

"Hiç dinlemiyorsun, değil mi?" Kısık gözlerimle ona baktığımda sesli şekilde verdi nefesini. Omzunu geçen sarı saçlarını her zamanki gibi açık bırakmıştı, koyu gözleri üzerimde geziniyordu. "Merak ediyorum, daha ne kadar onunla birlikte ölü kalacaksın?"