The Killer who's Obsessed with Me

Kabanata 41

SUMUNOD SIYA sa nakatatandang kasambahay. Bakit pakiramdam niya nagwakas na ang kanyang nalalabing oras para makatakas?

It felt like walking towards her own wake. It's dreadful.

Pagkatapos ng tatlong araw na pag-iwas dito, sunddenly he wants to have a meal together? Bakit parang masama ang kutob niya sa muli nilang pagkikita?

Habang naglalakad, natuon ang pansin niya sa likod ng kasama. Nakasunod lamang kasi siya sa likuran nito. Napapaisip siya sa sinabi nito kanina, na kagabi lamang itong dumating.

And what about roaming the mansion? Bakit hindi siya pwedeng maglibot ngayong araw?

There's only the clicking sound of their shoes that could be heard on the corridor habang patungo sila sa dining room.

She cleared her throat. "Nasa dining room po ba siya?"

"Kayo na lamang ang hinihintay ni Matthew, miss."

Makalipas ang ilang sandali they reached the dining room. Like a dèjá vu, narito na nga ang binata hinihintay siya. Pero sa pagkakataong ito ay tumayo ito at sinalubong siya.

And they couldn't take off each other's eyes.

"What are you waiting for?" Halos mapaigtad siya nang ipatong nito ang kamay sa gilid ng baywang niya. Tumabi ito sa kanya but he whispered on the crook of her neck.

Diniretso niya ang tingin sa mga nakahandang pagkain.

"What? Are you thinking those are human meat or something?"

Nagkataon na nakatingin siya sa karne na nakahanda. Parang biglang nag-iba ang ihip ng hangin sa paligid. Unti-unting nanlaki ang mga mata niya.

Jane felt goosebumps. Umuusok pa yung ibang pagkain, halatang kaluluto lang ng mga ito.

Kumiskis ang matangos na ilong nito sa may leeg niya. She swears, she felt him sniffed her once. Bago ito umayos at giniya siya sa mesa habang nakapatong parin ang kamay sa baywang niya.

Matthew pulled out her chair for her. Hindi niya parin maialis ang mga mata sa mga pagkain. Come to think of it yung mga naging biktima nito ay bigla nalang nawala isa-isa. Her mind were instantly filled with scary thoughts. What if..

Napalunok siya ng laway. Just what if the meat..

Naramdaman niya ang pagpatong nito sa kamay niya na nasa kandungan niya. Her cold and shaking hands seem to melt from his warm hand. Kahit na binawi niya ito he didn't let her go.

"B-Busog ako. Hindi nalang ako kakain."

"But I was just kidding."

Yung kamay niya na nakakuyom ay unti-unti nitong binuksan. Then he caressed her fingers.

"Did I upset you? I'm sorry.." But he didn't look sorry at all.

"Enjoy your meal, okay?" Umupo narin ito sa sariling upuan.

"I was just really kidding."

Napansin nito na titig na titig siya sa pagkain.

"It will be good for your health. Kumain ka nang marami."

When she started eating tanging ang kalansing ng kubyertos lang ang maririnig sa dining room.

What is he doing? Hindi ito kumakain nakatuon lang ang atensyon sa kanya. Dèjá vu.

Wala sa sariling napainom siya ng tubig para itulak ang pagkain sa lalamunan niya.

"How's your day?"

May mga kasambahay silang kasama pero nakatayo at nakadistansya ang mga ito sa kanila.

"..fine." Nagbaba siya ng tingin. Napakahirap no'n sabihin.