Sabah kapının çalmasıyla uyanmıştı Taehyung.
Masadaki çalar saate baktığında daha çok erken olduğunu fark edip meraklanarak kalkmaya çalışsa da şeklini hiç değiştirmeyip sabaha kadar ona sarılan çocuktan ayrılamıyordu.
Uyandırmak istemeyip yavaşça yanından kalkmayı başarmış kapıya ilerlemişti. Kim o demeden açtığında karşısında genç bir kız duruyordu.
"Buyrun?"
"Kim Taehyung?"
"Benim. Siz kimsiniz?"
Kız gülümseyerek hiçbir şey söylememiş eline bir mektup sıkıştırıp koşarak inmeye başlamıştı merdivenleri.
Taehyung dalga geçtiğini zannedip kapıyı kapadı. Mektubun üzerinde yazanı okuyunca daha da şaşırmıştı.
"SeokJin ve Taehyung'a."
SeokJin'in yanına dönmüş yatağın kenarına oturup açmıştı mektubu.
"Ne ki bu?"
Arkasında hareketlilik olsa da dikkate almamış eski kağıtlara yazılan mektubu okumaya çalışıyordu. Yazılar ya çok düzenliydi ya da çok bozuk..
"Okunmuyor.."
Kağıdı çevirip durduktan sonra sinirlenmiş kenara doğru ativermişti.
Uyanmak için yüzünü elleri arasına almış soluklanıyordu. Bu sırada uyanıp yatakta oturarak kağıdı okumaya başlayan Seokjin ile dikkatini ona verdi.
"Hanımefendi Soo göndermiş."
"Ben okuyamadım."
"Söze nereden başlanır bir türlü karar veremedim doğrusu.
Nasılsınız çocuklar? Hayat size neler gösteriyor? Ve hala yan yana mısınız diye sormak istiyorum.
Geçenlerde kapıma geldiğinizde ve sizi karşımda gördüğümde.. Kalbimin nasıl da küt küt attığını bilemezsiniz. Hele seni Taehyung.
Seni gördüğümde nasıl mutlu oldum.
2. Hayatımda böyle şeyler yaşamak çok garip geliyor.
Seokjin ile birbirinizi yeniden bulacağınızı beklemiyordum. Birbirinizi kaybetmeyin olur mu?"
"Bayan Soo neden böyle şeyler söylüyor? Hiçbir şey anlayamadım.."
"Arka sayfada da bir şeyler yazıyor."
"Seokjin. Senden sürekli mektup beklediğim kişi Namjoon idi.
Onu bulabileceğinizi umuyorum.
O sizi hatırlamasa da Taehyung elbet hatırlayacaktır..."
"Namjoon mu? Oh, geçenlerde hayalimde gördüğüm çocuk mu yoksa? Bana Binbaşım diyordu.."
"Bu mektup çok garip. Bir şey anladığım da pek söylenemez doğrusu."
"2. Hayat diyor.. Bir ansiklopedide okumuştum. İnsanlar öldükten sonra 2. Veya 3. Hayatı yaşıyorlarmış. Ya başka bedenlerde ya da başka zamanlarda.. Çok garip."
"Wuaah! Sizce biz kaçıncı hayatımızı yaşıyoruz?"
Yeni uyandığı için gözleri ve yüzü biraz şişmiş de olsa güzel olan çocuğa bakarken gülümsedi Taehyung.
"Seni bilmem ama ben uzun süre sonra gerçekten yaşadığımı hissediyorum. Sanırım 1. Hayatım.."
"Peki ben nasıl anlayacağım?"
"Bırak bilinmeyen olarak kalsın. "
"Peki.. Artık evime gitsem iyi olacak sanırım. 1 aydır postaya da çıkmadım. "
"Şimdi de çıkamazsın. Yaraların iyileşmedi."
"Arkadaşım olarak endişenizi anlayabiliyorum ancak bu benim için bir ilk değil. Yaralı da olsam mektup dağıttığım günleri hatırlarım.. Emin olun böylesi beni daha çabuk iyileştirir."
