Bu doğum günüm de kar yağmadan geçip gidiyor diye düşündü Seokjin.
Hayalini kursa da yetmiyordu.
Akşam olmuş sokak lambaları açılmaya başlarken, Taehyung'un sorusuyla fark etmişti dalıp gittiğini. Kendini toparlaması kısa sürdü.
"Ne düşünüyorsun?"
"Hiç."
"Seokjin."
"Hım?"
"Kar yağıyor.."
Dalga geçtiğini düşünerek pencereye çevirmedi bakışlarını. Yağmayacağını biliyordu.
"Dalga geçme lütfen."
"Ne dalgası Seokjin? Ciddiyim!"
Heyecanla pencereye koşup açtığı an beyaz pamukların döküldüğünü gördü gökyüzünden. Gözleri titremeye başlamıştı heyecanla.
"Taehyung-ah! Kar yağıyor!"
"Gördün mü? Dileklerin gerçekleşti."
"Bu masal gibi.."
"Çok güzel yağıyor."
"Hadi dışarı çıkalım! Lütfen lütfen!"
"Paltonu giy önce."
İkisi de paltolarını giymiş çıkmıştı evden. Seokjin merdivenleri koşarak indiği için Taehyung endişelense de düşünemiyordu. Heyecan sarmıştı içini..
"Yavaş ol!"
Kendini sokağa attığı an burnuna bir kar tanesi düştü. Gözleri şaşı kalmış burnunun ucuna bakarken Taehyung'un kendisine gülümseyerek baktığını sonradan fark edebilmişti.
"Normalde erimesi lazımdı ama seni çok sevmiş gibi."
"Erimesin."
"Eridi."
Burnunu silip gökyüzüne baktığında bu kadar güzel bir manzara beklemiyordu doğrusu. Akşam olduğu için bulutlar turuncuydu.
"Seokjin."
"Efendim?"
"Kar yağdı."
"Evet! Sonunda."
"Çok güzel."
"Bu durumda.."
"Hım?"
"Beni öpmen gerekmiyor mu?"
"Ne?"
"İzin aldın ya Taehyung-ah! Unuttun mu yoksa?"
"Yani. Ben rahatsız olursun diye."
"Öpebileceğini ben söylemedim mi zaten?"
"Olsun. Emin misin? Cidden yapabilir miyim?"
Heyecandan kalbi çıkacak gibi hissetse de belki bu sayede neler hissettiğini daha iyi anlayabilirdi Seokjin.
Birkaç adım yaklaştı Taehyung'a. Adım atmıyordu.
"Eminim Taehyung."
"Pekala."
"Ne bekliyorsun?"
"İnsanlar geçiyor ya. Rahatsız olursan diye.."
"Taehyung."
"Bak.. Eminsin değil mi?"
Gülümseyerek onayladı Postacı çocuk.
Hala adım atmadığını görünce boynuna sarıldı. Derin bir nefes alarak birleştirdi dudaklarını.
