"Günaydın sevgilim."
"Taehyung-ah.. Sen ne zaman uyandın?"
"Uyumadım."
"Nasıl yani?"
"Uyku tutmadı. Seni seyretme fırsatını da kaçırmadım."
Tüm çıplaklığıyla yanında yattığı adamdan bu sözleriyle utanmış kulakları kızarmaya başlamıştı.
"Yorgun değil misin?"
"Değilim."
"Peki."
"Çok güzelsin."
"Teşekkür ederim."
"Dün gece.. Canını fazla yaktım mı?"
"Hayır. Çok güzeldi."
"Sevindim."
"Yetersiz değilim değil mi Taehyung-ah?"
"O kelimeyi bir daha duymayacağım senden. Eşsizsin Seokjin."
Gülümsemeye başladı, Seokjin. Utancı biraz gitmiş olsa da Taehyung'un yanında değerli hissetmek hoşuna gidiyordu.
"Kulakların kızardı yine."
"Yalan söyleme kızarmadı."
"Şimdi kızaracak o zaman."
Seokjin anlamadığı için öylece bakarken birden dudaklarına kapanan Ressamla derin bir nefes almış nereye koyacağını bilemediği ellerini sarmıştı bedenine.
"Kızardı."
"Hile yapıyorsun!"
"Ne yapalım bugün?"
"Doğrusu posta dağıtmam gerekiyor. Sanırım bugün birlikte zaman geçiremeyeceğiz.."
"Taehyung- daha doğrusu sevgilinde çareler tükenmez çiçeğim. Birlikte dağıtırız mektupları. İlk günlerdeki gibi."
"Sevgilimde çareler tükenmez demek?"
"Bunu senden duyunca daha hoş geldi."
"Sen karşıma çıkmasaydın ne yapacağım hakkında en ufak bi fikrim yok."
"Sana hayatının en güzel şeylerini yaşatacağım. İçindeki çocuğu da seni de koruyacağım Seokjin."
"Sabah sabah bu haldeyken böyle güzel şeyler söyleme lütfen. Mektupları almaya geç kalırız yoksa.."
"Giyinmesek mi?"
"Kalk Taehyung-ah!"
Birbirlerine kahkahalar atarak giyinmişler hızlıca kahvaltılarını yapıp çıkmışlardı.
"Bisikleti sen mi kullanırsın ben mi?"
"Sen kullansan iyi olur.."
"Ağrıyor mu hala?"
"Hayır!"
"Atla bakalım."
Seokjin yine Taehyung'un beline sarılmış gidiyordu. Kalbinin sesini duymak iyi gelmişti.
"Mektupları da aldığımıza göre sen yolu tarif et ben de süreyim."
"Olur."
Birkaç yere uğradıktan sonra en son doğum gününde uğradıkları fırına gelmişlerdi.
"Wuaaah! Kimleri görüyorum?"
"Merhaba Namjoon."
"Merhaba, merhaba. Nasılsınız? Görüşemedik uzun süredir."
