"Taehyung-ah! Artık benim de bir mektup arkadaşım var!"
"Ne güzel."
"Bugün mektubu elimde olur. Çok heyecanlı!"
"Bugün mü? Evine gidip mektubu alsana o zaman."
"Şey.."
"Ne?"
"Senin adresini verdim de. Buraya gelecek yani."
Hoseok'un gülümseyerek soylediklerine şaşırmamıştı Taehyung. Alışmıştı her şeyine.
"İyi. Alırsın."
"Sen ne çiziyorsun yine?"
Merakla yanına oturduğunda neredeyse bitmiş olan tabloya anlamaz bakışlar atmaya başlamıştı bile.
"Bu da ne Taehyung?"
"Bir insan Hoseok. "
"Ah.."
Kafasını bir o tarafa bir bu tarafa çevirerek insanı görmeye çalışsa da göremiyordu. Bu da Taehyung'un sinirini bozmasına yeter de artardı.
"Her seferinde şunu yapmasan olmaz mı?"
"Ama insan yok ki burada Taehyung. Ben ne yapayım!"
"Ayrıntılara daha dikkatli bak."
"Yok. Göremiyorum.."
"Cidden.."
"Neyse neyse. Benim duş almam gerekiyor!"
Odadan koşarak çıkmıştı çünkü Taehyung'un ona kizacagini biliyordu.
Taehyung tam bağıracakken kapıdan kafasını uzatarak son cümlesini de kurup girmişti duşa.
"Kapı çalarsa bil ki mektubum gelmiştir! Almayı unutma tamam mı?"
"Jung Hoseok! Sen cidden!.."
Derin bir nefes verip kafasını onaylamaz şekilde sallayarak tablonun başından kalkmıştı.
"Bu çocuk bana imtihan için gönderilmiş sanki."
Mutfağına girip minik bir sandviç hazırlamıştı kendisine. Dağınık kıyafetini düzeltmeye bile hali yokken kapı çalmış oflaya puflaya ve sandviçi yiyerek açmıştı kapıyı.
Karşısında kağıda bakan çocukla şaşırmış, ağzında sandviç ile kalivermişti.
"Ahh nerede bu mektup.."
Seokjin kapının açıldığının farkına varmadan çantasından mektubu çıkarmaya çalışıyordu.
"Buldum!"
Sevinçle aldığı mektupla kafasını kaldırıp baktığında karşısındaki adam kadar sasirmisti SeokJin.
"Şey.. Burası 3 numara mı?"
Taehyung konusamadığını anlayınca kafasını sallamisti. Hala aynı pozisyonda olduğunun farkında da değildi. Ne kadar tatlı gözüktüğünün de.
Seokjin ise bu görüntü karsisinda daha fazla ciddi kalamamıştı. Minik bir kıkırtı bırakıp eliyle kapadı dudaklarını.
Neden güldüğünü anlamayan Taehyung gözleriyle eline baktığında bulunduğu durumu az çok anlamıştı.
Hemen sandviçi ağzından çıkarmış saçını düzeltmeye çalışıyordu. Boğazını temizleyip yöneltti sorusunu.
"Komik olan ne?"
"Hiç. Hiçbir şey efendim. "
2-3 dakikalık bir suskunluktan sonra Taehyung bozmustu sessizliği.
"Tesadüf mü?"
