"Kahve içer misiniz?"
Arkasından gelen sevimli ses ile (sesin) sahibine dönmüş gülümsemişti.
"İçki?"
"Şarap?"
"Kırmızı?"
"Tamamdır. Beni takip edin."
Taehyung evine ilk defa geldiği için heyecanlanıyordu. Evi de kendini yansıtıyor mudur acaba? Diye düşündü. Ta ki kapıdan içeri girene kadar.
Evin Seokjin kadar güzel kokmasına mı yoksa rengarenk olmasına mı şaşıracaktı?
"Ah.."
"Burası da benim evim! Otursanıza."
"Evin çok güzelmiş."
"Teşekkürler. Kırmızı şaraptı değil mi?"
"Evet. Teşekkürler."
Seokjin oturma odasından çıktıktan sonra evi de iyice izleme fırsatı yakalamıştı Taehyung.
Seokjin kadar güzeldi..
Elinde şarapla geldi Seokjin. Büyük koltukta yanına oturduğu ressama uzattı bardağını.
"Sen ne içiyorsun?"
"Ben kahve içeceğim. Sarhoş halimi görmenizi istemem.."
"İsterdim."
"Efendim?"
"O halini görmek isterdim."
"Pişman olurdunuz. Siz çok çabuk sarhoş olur musunuz peki? "
"3 bardaktan sonra evet."
"Anladım."
"Seokjin.."
"Evet?"
"Çok güzelsin."
Gülümsedi Güzel çocuk.
"Öyle mi?"
"Sana bunu binlerce kez söyleyebilirim.."
"3. Bardakta demiştiniz ama ilk bardaktan sarhoş olmuş gibisiniz."
"Şarap değil, sen sarhoş ediyorsun beni."
Bardağı dikleyip bitirince ne diyeceğini şaşırdı Seokjin.
"Ah.. Böyle şeyler söylemeyin."
"Neden?"
"Bilmiyorum."
"Korkuyor musun benden?"
"Hayır tabii ki. Neden korkayım ki?"
"Gözlerin titriyor."
"Hayır titremiyor."
"Titriyor."
Taehyung yaklaştıkça titrediğinin farkına varsa da inkar etmeye devam ediyordu SeokJin.
"Çok güzelsin."
"Bana sürekli güzelsin diyorsunuz ama ben bir erkeğim. Erkekler yakışıklı olmaz mı?"
"Yakışıklı kelimesi senin için kaba kalıyor.
"Bana neden öyle bakıyorsunuz?"
"Bir şarap daha alırsam söyleyebilirim."
Seokjin bardağı alıp iyice gömüldügü koltuktan kalkınca gülümsemeye başladı Taehyung. Hislerini içinde tutmak istemiyordu.
Şarap geldiğinde aynı yere oturdu Seokjin. Merakla bekliyordu söyleyeceklerini.
"Cevabınızı bekliyorum."
"Aslında bunu söylemek benim için zor. Uzun süredir düşünüyorum ve ancak emin olabildim."
