İtalyan Espresso|texting

4.9

Hoşgeldiniz. Sanırım sona doğru gidiyoruz... Yorum yapmayı ve votelemeyi unutmayın. Keyifli okumalar

∆∆∆

Bölüm Şarkısı: Pera - Uyu Bebeğim

Bazı sözler var nasıl yaralar
Nasıl yaralar açar yüreğinde
Bir başkası söyler de hiç aldırmazsın
Ben bir söz edince kırılmış bir camsın
Toplayamam seni sen de yaralarsın

Bazı zamanlar anlaşılmazlar
Nasıl ölür aşıklar nasıl yaşarlar
Hangi zaferler asıl olanlar
Gerçekler uçtu düştü yalanlar
Çok yaşar mıyız biz de yaralıyız

Uyu bebeğim uyu, uyu bebeğim koynumda uyu
Geceler varmasın sabaha
Odamız gökyüzü, yatağımız bulut olsun

Uyu bebeğim uyu, uyu bebeğim koynumda uyu
Son gecemiz olsa da bu yarına
Saçların ormanım, gözlerin denizim olsun
_

"Elis, şunları 8 numaralı masaya götürür müsün?" Damla'nın tezgaha bıraktığı tabakları alarak 8 numaralı masaya doğru ilerledim. Bugün restoran kalabalık değildi bu yüzden akşam erken çıkmak gibi hayallerim vardı.

Hayallerim.

Aklıma Leo'nun gelmesiyle içimden kendime küfür ettim. 17 gündür konuşmuyorduk. Koskoca 17 gün...Yani ben konuşmuyordum. Ama o birkaç gün öncesine kadar sürekli yazıp durmuştu. En son Türkiye'ye gelmek ile ilgili bir şeyler yazmıştı ve yine cevap vermemiştim. Gelmesini beklemiştim fakat gelmemişti.

17 gün boyunca sürekli düşünmüştüm. İlk birkaç gün bu yaptığının saçmalık olduğu konusunda diretsem de sonraki günler sinirim azalmıştı. Belki de haklıydı. Alt üstü paraydı. İleride gerçekleştiremediğim tüm hayallerim için pişman olurdum belki. Bilmiyordum kafam karışıktı.

Onu da kırmıştım. O kadar saçma şeyler yazmıştım ki. Aptaldım. Sinirliyken gözümün hiçbir şeyi görmemesi, ne konuştuğumu bilmemem sürekli zararıma oluyordu. Oflayarak elimdeki tabakları masaya bıraktım ve geri çekilerek mutfak kısmına yürümeye başladım.

"Tamam ben bir araştırırım canım. Sen bana evin genel bilgilerini ve ne kadar kira istediğini yaz, ben de çevremde ev arayan varsa şöyle bir bakınırım." Mutfak kapısının önünde telefonla konuşan patronumuz Hale hanımı görmemle yanına ilerleyerek durdum. Birkaç gündür ev aramaya başlamıştım. Ev kiraları ne kadar artmıştı öyle?

Hale hanım bana döndüğünde gülümsedi. Kendisi o kadar tatlı ve samimi bir kadındı ki. Çok sevmiştim.

"Kulak misafiri oldum da, kiralık ev hakkında mı konuşuyordunuz?" Mutfağa doğru ilerlemeye başladığında peşinden gittim.

"Evet canım, eski bir arkadaşım memleketine taşınıyormuş da evi boşta durmasın diye kiraya verecekmiş." Onu ilgiyle dinlediğimde devam etti.

"Hatırladığım kadarıyla küçük bir evdi ama. İlgileniyor musun?" Kafamı salladım.

"Tamam o zaman ben bilgilerini öğrenir sana söylerim." Kafamı sallayarak gülümsedim.

"Teşekkür ederim" Yanımdan ayrıldığında az ileride duran duvardaki takvime takıldı gözlerim.

19 Ocak'ı gösteriyordu. İlerleyerek iki yaprağını yırttım. 21 Ocak'taydık.