İtalyan Espresso|texting

6.0

Hoşgeldiniz.
____

Bölüm Şarkısı: No.1 - Yarım Kalan Sigara

Bekledim.

Zihnimde yankılanan bu iğrenç kelimelerin susmasını bekledim.

Leonardo yıllar önce öldü.

Düşüncesi bile iğrençti. Ölen kimdi bilmiyordum ama ölüm kelimesi ve Leo'nun adının yan yana gelmesi bile tüylerimin diken diken olmasına sebep oluyordu.

Leo ölmemişti.

Yutkunarak arkama döndüğümde karşımdaki kadının gözlerindeki bakış nefesimin kesilmesine sebep oldu. Gözlerimi kaçırdım. Bakışlar çok şey ifade ederdi ve ben az önceki gözlerde acıyı görebilmiştim.

"Başkasıyla karıştırıyor olmalısınız." Sesim titriyordu. Nefesim kesiliyordu.

Sakin ol Elis. Başka birinden bahsediyor ya da yaşlı bunağın teki.

"Hastaydı." Değildi. Başkasıyla karıştırıyordu.

"Aynı kişiden bahsetmiyoruz." Kafamı salladım iki yana hızla. Kafamın içinde saçma sapan kelimeler dönüyordu.

"Leonardo'dan bahsetmiyor musun kızım? Bu evde oturuyordu." Eliyle işaret ettiği yöne baktım. Leo'nun evinin kapısına. Açılmayan kapıya.

Gitmem lazımdı buradan, yanlış gelmiştim işte.

Aptal Elis. Aptaldım.

"Yanlış gelmiş olmalıyım. Kusura bakmayın." Arkamı döndüğümde tekrar konuştu. Sus artık, yalvarırım sus.

"Elis misin sen yoksa?" Dondum kaldım. Hiç kimse olmak istiyordum artık, yok olmak istiyordum.

Arkama döndüm yavaşça. Buğulu gözlerim önümü görmemi engelliyordu. Birkaç kez kırptığımda ellerimi yüzüme götürerek ıslak yanaklarımı sildim.

"Nereden tanıyorsunuz beni?" Gözlerinde bariz acıma vardı. Midemin bulandığını hissediyordum.

"Gel kızım, içeri geçelim." Eliyle kapısı açık olan evini işaret ettiğinde kafamı iki yana salladım. Ne saçmalıyordu bu kadın?

"Beni nereden tanıyorsun dedim? Leo nerede?"

"Elis." Duyduğum sesle arkamı döndüm. Karşımda benden birkaç yaş büyük olduğunu tahmin ettiğim kadın bana şaşkın gözlerle bakarken kim olduğunu çözmeye çalışıyordum.

"Sen kimsin?" Sordum, korka korka. Duyacağım cevaptan korka korka sordum.

"Armida ben. Leo'nun ablasıyım." Korktuğum başıma geldi. Bir ihtimal bu bunak kadının beni başkasıyla karıştırdığını düşünüyordum. Ne kadar çaresizce bir düşünceydi.

Leo'nun ablası olduğunu söyleyen kadın, ki gözleri Leo'nun unutamadığım gözlerinden farksızdı, sustu, gözlerini kaçırıyordu. Bakışlarım arkamdaki yaşlı kadın ve önümdeki bu kadın arasında gidip gelirken boğulduğumu hissediyordum. Üstüme üstüme geliyorlardı sanki.