DEĞİŞİM Serisi | Yarı Texting (BİTTİ)

3. Kitap - 2. Bölüm

'Güvenmiştim, kelimesinin içinde binlerce hayal kırıklığı saklıdır.'

Derin bir nefes alarak ruh çağırma tahtasına baktım. Yine bir söz saklıydı içinde, ama ne ifade ettiğini bilmiyordum.

Telefonumun çalmasıyla ekranına baktım. Ben de kayıtlı olmayan bir numaraydı. Açmadım. Ama tekrardan aynı numara arayınca birisi beni başka bir numaradan aradığını zannettim ve uzun süre sonra açtım.

"Efendim?"

"Kutuyu aldığını tahmin edebiliyorum Laura."

"K-kimsin sen?"

"Kutudan aldığın anahtar, nerenin olduğunu tahmin edebildin mi? Tabi ki bilemezsin. Çünkü eskileri unutmaya çalışıyorsun. Sevgili büyükanneciğini hatırladın mı? Peki ya eski sevgilin Jason'ı. Tabi ki hatırladın, tabi ki. Hiç unuttur musun ki?"

"Bunları nereden bildiğini bilmiyorum. Ama kim olduğunu tahmin edebiliyorum!"

Diye bağırdım ve telefonu yüzüne kapattım. Kendimi tekrardan yatağa atınca gözlerimi kapattım ve her şeyden uzak, normal bir kız olmayı diledim.

*~*

Yorgunluktan ölüyordum. Sabaha kadar gözümü kırpmamıştım ve şimdi gözlerim resmen kapamayı dileniyordu bana.

Toplantıya girmedim. Sırf gıcıklık olsun diye. Çünkü herkesten uzak olmayı başaramamıştır. O yüzden kendimi değiştirmiştim. Zaten böyle halimdeyken de tanıyamazlardı.

Uzun süredir üniversiteye gidemediğim için sadece 1 yılım kalmıştı ve bugün sınav olduğundan arabamı çalıştırıp okula gittim. Genelde bu çok garip gelir. Ama sonuçta 18 yaşımdan 22 yaşıma kadar, maalesef üniversiteye gidememiştim. Kaçırılmıştım o zamanlar zaten.

Telefonumun çalmaya başladığında sessize aldım ve arabayı sürmeye devam ettim.

*~*

Arabamı evin önüne bıraktıktan sonra ablamı duvara yaslanmış bir şekilde buldum. Selam bile vermeden yanından geçip kapıyı açtım.

"Ne zamandan beri benden gizli işler yapıyorsun?"

Ablamdan gelen ani soruyla ona döndüm.

"Bak ablacım. Ortada sandığın gibi bir durum yok. Sadece sapığın birisi bana takmış. Hediyeler aramalar deyince, umursamıyorum zaten. Endişelenme."

İçeriye girip hızlı bir şekilde odama çıktım.

*~*

Arabamı park ettiğimde, kapıyı açıp dışarı çıktım. Kağıtları toplayıp bir araya getirdim ve yürümeye başladım. O sırada kadının biri bir Lia'ya bağırdığını gördüm.

"Neden toplantıya ikinizden biri girmedi ki. Sizin yüzünüzden bir tane sözleşmeyi kaçırdık. Bunun ne kadar olduğunu biliyor musun sen?"

Tam elini havaya kaldırıp Lia'ya Tokat atıcağı sırada, kadının elini havada yakaladım.

"Aklınızdan bile geçirmeyin. Sizin hakkınız yok buna."

Elini geriye attığımda, elini indirip kızgın gözlerle bana baktı.

"Sen hangi hakla bana cüret ediyorsun. Ben sizin patronunuzun."

"Kim demiş bizim patronumuzsun diye. Ben seni hiç patronum olarak görmüyorum. Ha burada kimseye el kaldırmayın burada yoksa beni bulursunuz!"

Gülümseyerek Lia'nın koluna girdim ve birlikte şirketin içine girdik.

Arkamda sinirden patladığını hissedebiliyordum.