DEĞİŞİM Serisi | Yarı Texting (BİTTİ)

2. Kitap - 4. Bölüm

Lily

"Sen tam olarak nesin böyle?"

Şaşkınlıkla ona baktım. Neyden bahsetiyordu bu ya.

"Ben Lily'im. Laura olacak değil ya."

Dedim ayağa kalkıp kitaplığa dönerken. Kitaplara tek tek dokunurken bir kitabı elime aldım.

"Laura'yla ilgili neler biliyorsun?"

"Ah o mu? Yarı melek yarı şeytan olan kızdan mı bahsediyorsun."

"Sen... Nasıl biliyorsun bunları?"

Gülümseyerek ona döndüm. Kitabı açarak sayfalarını çevirdim.

"Efsaneye göre yarı melek yarı da şeytan olanlar, melekler ve şeytanların arasındaki dengedir. Ne melektir ne de şeytandır. O sadece ortadaki dengedir. Yan etkisi yoktur, duyguları yoktur, sadece acı çeker. Her defasında ölmek ister. Çünkü bu sadece bir denge ve dengeler dengede duramadığı için ölmek ister."

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Diyorum ki, Laura sana hiçbir zaman aşık olmadı. Çünkü onun duyguları yok!"

Dedim yüzüne karşı söyleyerek.

"Denge olmadan önce bir melekti. İyi halt ettiniz yarı şeytan yaparken."

Kitabı kapatıp kitaplığa dönüp kitabı yerine koydum. Kitabı koyduktan sonra gözlerim elime kaydı. Ellerim kıpkırmızıydı.

"Bu kitap ellerime ne yaptı böyle?"

Kitaba bakarken. Kitap yanıp sönerken yerinden çıkıp kafama vurdu. Geri sendeleyerek Jason'a çarptım. Dengemi sağladıktan sonra başımı tuttum.

"Bu nasıl bir kitap öyle?"

Dedim kitaba bakarken. Ama bir anda gözlerimi kitaptan çektim.

"Sen-"

Devamını getiremeden saçımdan tutup çekti. Güçlü bir çığlık attım ve geriye çekildim. Bir anda saçlar elinde kaldı ve yüzüme baktı.

"Ah olamaz."

Yüzüm kıpkırmızı olup yüzümü ellerimle kapattım. Bir anda toka kendiliğinden açılıp saçlarım belime düştü.

"Neden takma saç kullanıyorsun!?"

Hiç mi benzetmedin! Nasıl anlamadı ya.

"Bilmek istemeyeceğin sırlarım var."

Takma saçı elinden alarak.

"Sen de dengesin."

"Bu seni ilgilendirmiyor. Ben senin gibi şeytan bir çocuk değildim."

Söylediğim şeyle afalladı. Şaşırmışa benziyordu.

"Ne dedin sen!?"

Ben geriye sıçrayarak kitaplığa sırtımı dayadım.

"Hiçbir şey bildiğin gibi değil! Ben Laura değilim seni aptal."

Dedim bağırarak ve oradan uzaklaştım.

...

Birkaç gün sonra

Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım ve elimi kapının üzerine koydum. Gülümseyerek gözlerimi açtım ve kapının kolunu yavaşça açarak içeri girdim.

Odaya göz gezdirerek yatağın üzerine oturdum. Oda biraz tozluydu. Sanırım bu odayı hiç temizlemişlerdi. Çünkü Laura yoktu ve oda 6 yıldan beri büyülü bir haldeydi. Ama ben açmayı başarmıştım. Nasıl başardım bilmiyorum.