DEĞİŞİM Serisi | Yarı Texting (BİTTİ)

2. Kitap - 1. Bölüm

"Hoşgeldiniz. Kim oluyorsunuz acaba?"

Gülümseyerek yaşlı kadına cevap verdim.

"Adım Lauren ve torununuzun arkadaşıyım."

"Lauren... Hiç tanıdık gelmedi. Laura'nın hiç arkadaşı olmadığını sanıyordum."

Gülümseyerek bana sıkıca sarıldı ve hizmetçilerden birisi bavulumu alıp yanımızdan uzaklaştı.

"Bir daha düşündüm de neden bu kadar çok Laura'ya benziyorsun."

Güldüm ve gülümseyerek cevap verdim.

"Birbirimize benzediğimiz olabilir. Laura benim iyi bir arkadaşımdı."

"Nasıl tanıştınız?"

Laura'nın bir fotoğrafını gösterdiğinde sadece yüzüm benziyordu. Saçlarım ve gözlerim tıpatıp aynısıydı.

"Yolda yürürken onun yanan bir eve baktığını gördüm ve onunla biraz konuştum ve itfaiyeyi aradım."

Birlikte bahçeye çıktık ve ben etrafıma bakınmaktan gözlerimi alamadım.

"hiç bu kadar güzel ve değişik bir bahçe görmemiştim."

Gülümseyerek yaşlı kadına baktım.

Buraya gelmeden önce burayı araştırmıştım. Altında pek çok sır olduğundan dolayı çok az biliyordum.

Yarım saat yaşlı kadınla sohbet ettikten sonra odama çekildim.

İlk farkettiğim şey komidinin üzerindeki çerçeveli fotoğraf oldu.
Fotoğrafta büyükanne, Jennifer ve bana benzeyen kız vardı.

"Ah!"

Bir anda başımı tuttum. Başım dönmeye başlamıştı. Dengemi kaybetmeden yatağın üzerine oturdum.

"Özür dilerim..."

...

"Olağanüstü şeyler..? Bunca zaman o kadar çok şey gördüm ki, artık şaşıramıyorum bile."

Dedim tabloya bakarak. Şeytanımsı birini anımsatıyordu tablo.

Bir sürü kitap bir masa ve bir sandalyeden oluşan bir odada ilgimi çeken şey masadaki ruh çağırma tahtası oldu.

"Bunu hatırlıyorum."

Derim fısıldayarak. Dokunduğumda bir şey olmadı. Oysa geçen seferinde elimi sürmeden hareket ediyordu. Tahtanın üstündeki oka dokunup elime aldım. Ama aniden aynı yerine koydum. Çünkü elimi yakmıştı.

"Tahmin etmiştim, büyülü."

"Burada ne işin var?"

Aniden yerimde sıçradım ve arkamı döndüm. Kollarını önde bağlamış bana bakıyordu. Sanırım 18 20 yaşlarındaydı. Genç ve yakışıklı birisiydi. Gülerek cevap verdim.

"Gerçekten çatı katında saklanmayan bir yer burası ve senden izin alacağımı sanmıyorum."

Sinirle ona baktım ve tahtaya bir kez daha bakarak oradan uzaklaştım.

Ama aniden kolumdan tutup beni durdurdu.

"Kimsin sen!?"

"Ben Laura değilim. Ben Lauren'im."

Dedim ve kolumu kurtarıp oradan uzaklaştım. Herkes beni değil de Laura'yı bekliyordu. Ama artık ben o değildim.

Ben Laura değilim. Ben Lauren'dim.

...

O gün onu ilk defa görmüyordum. Daha yakışıklı ve daha çekici olmuştu. Kimseyi umursamadan kitabını okumaya devam ediyordu. Aklımda bir soruyla karşı karşıyaydım.