SANA DOĞRU

YILBAŞI...

''Eeee hanginiz başlamak ister?''

''Yok artık! Bir dur Aylin daha yeni geçtim kızım direksiyonun başına, yola çıksaydık önce.''

''Valla ben onu bunu anlamam, özellikle sen Damla Hanım bunu benden nasıl saklarsın?''

''Şey aslında be...ben özür dilerim.''

''Dur bir Yeşil Göz sende yaa niye özür diliyorsun. Aylin sende artık şu koltuklarımızı bırakıp kafanı aramızdan çek ve arkana yaslan.''

Aylin çocuk gibi yanaklarını şişirip oflaya puflaya arkasına yaslanıp, kollarını göğsünde birleştirdikten sonra, bende nihayet arabayı çalıştırıp yola çıkabilmiştim.

Yolun yarısına kadar iki kadında bir daha konuşmamışlardı, arabadaki sessizlik büyürken, yan gözle Damlaya baktığımda başını camdan dışarı çevirmiş arabada ben yokmuşum gibi davranıyordu, Aylin de çocuk gibi gözlerini devirmişti ve dikiz aynasından ona baktığımı görünce burun kıvırarak o da yana çevirmişti başını. Bu durum dudaklarımın yukarı doğru kıvrılmasına neden olsa da günah keçisi beni seçmelerine daha fazla dayanamayıp;

''Eeee kızlar küs müyüz?'' diye sessizliği bozduğumda, Aylin yerinde duramamış ani bir hareketle arkadan kafasını uzatıp iki koltuğun arasına sokmuştu bile.

''Başlıyor muyuz?'' dediğinde gülmemek için yanaklarımın içini ısırarak Damla'ya;

''Sen mi anlatmak istersin Yeşil Göz yoksa ben...'' lafı mı bitirmeme fırsat vermeden sanki bunu sormamı bekliyormuş gibi;

''Sen tutamadın çeneni, sen anlat.'' Dedi kaşlarını çatarak.

''Damla! Bence Kemal'e yüklenmeye kalkma bu akşam bu olay patlamasaydı demek ki benim hiç haberim olmayacaktı hem ağzından kaçıran Mert oldu.''

''Ama Ay...'' Eğer şimdi suçlı-suçsuz aramaya başlarlarsa ne Aylin bir şeyleri öğrenebilecekti ne de Damla benim suçsuz olduğumu kabullenecekti, bu yüzden biran önce bitmesi için;

''Tamam tamam sakin olun ben anlatıyorum. Aslına bakarsan Aylin tam olarak şöyle oldu...'' diye söze başlayıp; nasıl buraya kadar geldiğimizin, bize özel olan ayrıntılarını atlayarak Aylin'e anlatmaya başladığımda; Aylin kimi yerde kahkaha atıp kimi yerde nefes aldığım için ''eee sonra'' sonra diyerek konuşmayı hızlandırmaya çalışıyordu....

''... ve sonuçta buradayız hepsi bu. Oh be.''

''Nasıl yani ben o kadar bir şeyleri anlayın diye çabalarken, Damla'nın arkadaşı yüzünden başladığınıza inanamıyorum, bunda payım olsun isterdim.'' Aylin söylediklerinden sonra gözlerini devirmiş arkasına yaslanırken, Damla al al olmuş yanakları ve şaşkın bakan kocaman gözleri ile başını çevirip;

''Nasıl yani, neye çabalarken?''

''Sana demiştim, Aylin aramızı yapmaya çalışıyor diye.''

''Ama nasıl... yani sen nasıl anladın?''

''Valla aslına bakarsan Damlacım seni gerçek anlamda tanıyan herkes ona karşı bir şeyler hissettiğini anlayabilirdi. Mesela Kemali benim yanımda her gördüğünde, bana olan bakışlarını, kız öğrenciler onun etrafını sardığında kollarını yanına salıp yumruklarını sıkmanı ve molalarda okuduğun kitapların arkasından gizlice onu izlediğini görmemek için, kör olmam gerekiyordu...''

Aylin'in son söylediğine inanamamıştım. O beni mi izliyordu. kafamı Damlaya doğru çevirip;

''Nasıl yani molalarda beni mi izliyordun hem de gizlice.''