Jeden z pozoru zwykły wieczór, jeden moment, jedno spojrzenie i jeden ruch wystarczył żeby całe moje zwykle, nudne życie szarej myszki zmieniło się o 180°.
Nazywam się Julka Clark, a o to moja historia jak zostałam porwana przez jednego z najlepszyc...
Wpadłam do studzienki kanalizacyjnej... Leżałam cała obolała w jakiejś śmierdzącej substancji, prawdopodobnie wodzie, ale kto to wie. Nie wiadomo też czy koło mnie nie leżą jakieś zwłoki... Z tą myślą wstałam jak najszybciej na nogi. Byłam w szoku. Kompletnie nie wiedziałam co się właśnie stało. Tego, który mnie tu wciągnął już nie było w pobliżu. Niech ja tylko spotkam tego szczura, to zobaczy, że z prawdziwymi kibicami Legii się nie zadziera.
Moje życie to komedia. Jak ja mam się stąd teraz wydostać?? Rozejrzałam się po kanale, wyglądał tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Zobaczyłam drabinę, więc oczywiście postanowiłam, że spróbuję wejść na nią i wspiąć się do góry. Nie umrę przecież w takich gównianych warunkach. Jak tylko wyjdę z tej nory i spotkam Neymara to utłukę go za to, że mnie nie powstrzymał od ucieczki.
Postawiłam stopę na drabinie i wtem usłyszałam, za plecami jakieś syknięcie jaszczurki. Odwróciłam się za siebie z prędkością rajdowca F1 i zobaczyłam... znowu tego świra z maską żółwia ninja na łbie co w domu Neymara:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Spojrzałam się na niego jak na debila, bo chyba chciał mieć groźną minę, ale wyglądał jakby miał się zaraz zesrać i powiedziałam - A ty co żółwiku? Taki jesteś taki??! Chodź na solo. Ja już to przerabiałam na Mokotowie!!
On tylko zaśmiał się jak jakaś dzikia hiena i rzucił we mnie jakimś proszkiem, który przerodził się w dym. A ten co się magika bawi czy innego Batmana? Próbowałam uciec, ale było za późno. Musiała to być jakaś substancja odurzającą. Nie dość, że żółwia udaje to jeszcze narkoman z niego. W jednym momencie poczułem się słabo i czułam, że zaraz zemdleję. Kiedy upadałam znowu w tę wodę z kibla i nim odpłynęłam usłyszałam jeszcze: -To jeszcze nie koniec. On jest mój.
Co kurwa? Wtedy odpłynęłam w objęciach ciemności.
Jakiś czas później.
Tępy ból głowy i zdrętwiałe ciało. Tylko tyle byłam w stanie poczuć. Rażące białe światło skierowne wprost na mnie. Dźwięk pikania jakiejś maszyny i ktoś powtarzający moje imię.
Żyję...chyba.
Z ledwością próbowałam otworzyć oczy i wyostrzyć wzrok. Ujrzałam czyjąś twarz nade mną, spytałam z nadzieją: -Massimo? -Nie piłeczko. To ja Neymar. Wtedy udało mi się całkowicie odzyskać zdolność widzenia. -Ah, to tylko ty... co ja tu robię? -Kiedy nieudolnie próbowałaś mi uciec wpadłaś pod samochód. Na szczęście Michał w porę cię znalazł i przywieźliśmy cię do prywatnego szpitala -odpowiedział z niezadowoloną miną:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Ale jak to? Przecież- nie skończyłam mówić bo szybko mi przerwał. -Byłaś w śpiączce 5 dni i masz wstrząśnienie mózgu, przez co możesz mieć luki w pamięci. -Nic nie rozumiem -Teraz już wszystko jest dobrze żabko. Nawet nie wiesz jak bardzo się o ciebie bałem. Nie myśl sobie jednak, że nie jestem zły za to jak próbowałaś mnie wykiwać...
Pieprzył coś tam wtedy jeszcze o jakiś konsekwencjach, ale ja go już nie słuchałam. Zastanawiałam się nad jego słowami. To co mi się przytrafiło w tych kanałach i w ogóle to tylko wytwór mojej wyobraźni?
