The Poet and Mobile Legend Player Untold Love Story

Chapter 2

Chapter 2: Our Relationship Has Been Slain—Almost

Previously...

Lahat ay sobrang smooth sa amin at kumbaga ito na yung ideal relationship that every couple is wishing to have kahit hindi kami yung sinasabi ng iba na ' same vibes or same interest sa lahat ng bagay.

Hanggang sa umabot sa punto na isang araw  ay binalak kong makipaghiwalay sa kanya dahil sa isang pangyayari na hindi ko kinaya.

_ _ _

"Jude may alam ka ba kung bakit parang nag-iiba bigla si Cholo?"

Jude is the only one friend of Cholo na kilala ko and everytime na may problema o may katungan ako about kay Cholo is sa kanya ako nag a-aaproached since alam ko na mas magkakilala na sila ng matagal so they know each other more compared sakin.

"Wala naman," he answered directly sakin.

"Kasi it has  been two weeks na since I started to notice that Cholo is not really into his own."

"Wala naman siyang nasasabi sakin Lind, baka ano lang heheh. Hayaan na lang muna natin. No worries, sasabihin ko sayo agad pag nalaman ko."  assuring me.

Jude automatically out of my sight after saying goodbye habang ako ay naiwang nagiisip at nakatulala dahil sa di ko alam na kakaibang nakikita ko kay Cholo.

Palagi siyang balisa and to the fact na minsan parang wala siya sa focus sa pag-aaral namin.
Pansin ko na rin ang panlalaki ng eyebags niya at hindi naman nakakapanghinala yun kasi tulad niya ay Malaki na din eyebags ko dahil sa approaching midterm.

He's just sitting oftentimes and busy kakatipa sa phone niya at minsan ay nakikita ko na lang siyang nakatingin sa malayo at hinala ko na lang is siguro nga dahil sa approaching midterm namin and so I don't bother him since alam ko na need niya muna ng space tulad ko to grasp some air to breath since alam ko na dumadagdag pa dun ay ang mga expectations ng magulang niya sa kanya.

Ayun di ko na lang muna pinansin kasi baka may problema lang sa bahay nila at actually kasi ako yung babae na ayaw makialam o magtatanong sa iyo kahit pa nga kay Cholo na boyfriend ko is di talaga ako umuuna na nagtatanong.

I just let him open the topic first din tsaka na ako papasok when I feel that I am needed to.
Ayaw kong manghimasok sa lahat like if kailangan mo ako is nandito ako but you should be the one to open first since ayaw ko naman manghula na 'baka need mo ako' diba.
I will not talk first and rather use my time sa pagsusulat not unless inunahan mo ako.

"Master, may problema ba," I asked him one time nang makatsansa akong makausap siya ng  kakatapos lang ng same subject namin habang papalabas na kami ng corridor.

"Wala naman binibini," ngiting ngiwi na sagot niya habang nahahalata ko parin ang pagkabalisa niya.

"Bakit ikaw may problema ka ba," he suddenly grab me on his side while tapping my head just like a father trying to ruin the hair of his child after many annoying and repeated questions and it really ruin my hair, para tuloy akong bata doon.

Inakbayan niya ako pagkatapos niyang sirain buhok ko at napagpasyahan kong wag na lang ipagpatuloy ang pagtatanong since I don't feel the urge na he's really willing to open up kahit pa I know already deep down na may maling nangyayari at ayaw niyang sabihin sakin.

Alam mo yung 'girl instinct' na feeling.
That is what exactly I feel nang mga oras na yun.

Cholo is trying to hide me something and I can't really figure it out kasi he don't even give me clues aside sa balisa siya at laging busy na hindi naman nahahalata kasi he's constantly updating me naman tulad ng dati.