It all started with a dare ∞

Chapter 18

At dahil trip ko mamikon.  Bwahahaahaha >:DD

---------------------------

Chapter 18

Kathryn's POV

"Mahal din naman kita eh.." Ako.

Ngumiti si Daniel na tili abot langit..

"Pero sadyang masakit pa rin pala *sniff sniff* Akala ko kasi naka-move on na ako dun sa mga nangyari satin noon.. Yung pangloloko mo sakin pero hindi pa pala.. Mas lalo pa palang sumakit.. Yung tipong winawarak yung puso mo binibiyak.. *sniff sniff* *punas luha*  NANDUN PA RIN YUNG SAKIT EH! Mahirap kasi magmahal ng ganito yung may tinatago kang galit sa taong mahal mo mahirap eh.." kahit anong gawin ko tulo parin ng tulo ang luha ko. 

"Pero Kath.. Nandito na ako ngayon.. Aayusin ko na ang mga nasira ko.. Let's make new memories.." Dj.

"Pasensya Daniel. Alam ko, Ramdam ko namang totoo na tong sinasabi mo. Hindi ikaw ang problema ko o kung sinoman.. Ako. Ako yung may problema.. Pinapatawad na naman kita eh.. Sadyang.. Hindi madaling ayusin o buoin yung tiwala.. Yung tiwalang nasira mo.. Lumapit ako kay Dj at nagtip-toe ako at bumulong sa tenga niya ng.. Mahal kita at sana sa panahon na handa na ako ibigay ang buong puso ko ng walang alinlangan.. Sana.. Sana mahal mo pa rin ako.." sabi ko sabay takbo. 

Pasensya na Daniel.. Ayoko lang yung hindi ako sigurado sa desisyon ko na mahalin ka ulit.. Sana.. Sana maintindihan mo.. Pasensya na.. :'( 

Daniel's POV

"Mahal kita at sana sa panahon na handa na ako ibigay ang buong puso ko ng walang alinlangan.. Sana.. Sana mahal mo pa rin ako.." bulong niya at biglang tumakbo.

"KAATHH!" Sigaw ko susundan ko na sana siya ng..

may humawak sa balikat ko sabay sabing..

"Wag muna Daniel. Kailangan mag-isip-isip ni Kathybebs." Sabi ni Kiray.

At dahil dun para akong batang umiyak ng umiyak.

"Ganto pala yung naramdaman niya nung umamin ako sakanya noh? Haha. Ang tanga ko kasi dati eh. Haha *sniff sniff* Mahal niya nga ako.. Iniwan niya naman ako.. " Binulong ko yung huli kong sinabi.

"Daniel ang sabi naman ni Kath mahal ka niya diba? Bakit ka umiiyak?" Tanong ni Miles.

"Kasi hindi pala siya sigurado sa nararamdaman niya.. Kasi masakit pa daw yung ginawa ko sakanya dati.. Ang tanga-tanga ko! Ang tanga ko!!" sigaw ko sabay gulo ng ginawa ko.. Lahat ng letters pinunit ko yung fairy lights pinaghahatak ko. Dito ko lang mabubuhos ang galit ko! 

ANG TANGA-TANGA MO DANIEL!

"Bro TAMA NA! TSK! ANO BA!" Sita ni Marco.

"DANIEL ANO BA!? MAY MAGAGAWA BA YAN?! MABABALIK BA SI KATH DAHIL SA MGA GINAGAWA MO HA?! EH KUNG TRY MO KAYANG MAGHINTAY NA LANG! NEVER PANG HINDI TUMUPAD SA PROMISE SI KATH! NNAKAKAINIT KA NG ULO!" Sigaw ni Juls na ngayon ay pinapa-kalma ni Diegs.

Napangiti naman ako sa sinabi niya. Bagay talaga sila ni Diego. Parehas sila. Umaawat sakin kapag may pinagga-gawa akong baliw. :)

"Neil pasuntok nga tong si Dj! Nakakainis ha! Iiyak, Magwawala tapos ngayon ngingiti?! BIPOLAR BA TOH! WAAAH! KAKALOKA! BAHALA NGA KAYO DIYAN! HAAAAY!" Sabi naman ni Yen.

"Ikaw kasi Bro eh! Masyado ka namang bipolar. Wag mo na lang sana ipahalata! Tsk. Nagalit tuloy love of my life ko! Tsk." Sabi ni Niel na sinundan na si Yan sa Van.

Love of my life? Hahahaha. Si Niel ba talaga yun?!

Tawa ako ng tawa hanggang sa pagtigil ko..

"Guys?" ba't nawawala yung mga yun.

"PADILLA-NG BIPOLAR SAKAY NA!" Sigaw ni Yen galing sa ... Van.

Weh? Na-una na pala sila dun? Ilang minuto ba akong tumatawa? Oh well..

Maghihintay ako para sa'yo Kath kahit ilang segundo, minuto, oras, buwan, taon o kahit abutin pa natin ang salitang forever! Para sa'yo kakayanin ko :")

Kathryn's POV 

3 weeks na ang nakalipas. 

Yes. 3 weeks since hindi kami nagkikita ni Daniel. Not exactly nagkikita parang.. Hindi lang kami nagpapansinan ganun. Minsan nagkakatinginan.. Nagsa-smile na lang ako sakanya. Hindi naman ako bastos para irapan siya or what. I mean. Ako mismo ang nagsabing hintayin niya ako. At ako rin ang lumalayo. Sobra-sobra na yun noh. Ngiti na nga lang hindi ko pa ba mabigay yun? 

Nandito ako ngayon sa Classroom.

Ang awkward lang kasi nasa likod ko si Dj. 

Yup nasa likod. Diba kaklase ko siya?

Haaay... Inaantok na ako..

Papikit na sana ako ng..

"Ms. Bernardo ccan you answer this equation please?" Sabi ni Prof.

Epal ka Prof! Matutulog na ako eh. JOKE ^__^V

Tinignan ko yung nasa board.

AHA! ANG DALI LANG PALA!

Pero bago ko pa masagutan ang equation nahihilo na ako.. Then suddenly..

"KAAAAAATHHHH!" 

then everything went black. 

------------------------------------------

BRRR. Ang lamig! >___<

"Ang lamig! Brrr." 

"Kath! Kath gising ka na!" 

Teka!

S-sino yun? 

O______________O

Dinilat ko yung mga mata ko..

"D-daniel?" Ako.

"Oo. Ako toh Kath! Okay ka lang ba? May masakit pa ba sa'yo? Anong gusto mo? Mcdo? Lugaw? Sopas? Ano?" Daniel.

"Okay lang ako hindi naman ako gutom nilalamig lang. Teka ano bang nangyari sakin?" Ako.

"Ang taas na pala ng lagnat mo eh. Tyaka anong hindi ka gutom! Ano ka ba! Over fatigue ka na nga eh! Hindi pa gutom! You need to eat! Wag kang mag-alala! Parating na din yung pagkain mo :)" Daniel.

May naalala ako...

Diba dapat hindi kami nagpapansinan! WTFUDGE?! ANO BA YAN KATH! ANG FAIL MO NAMAN EH! >________<

Tumalikod na ko sabay pikot..

>5 minutes later<

GRABEEE! HINDI AKO MAKATULOG!!

Pano ba naman..

Hinahaplos niya yung buhok ko :"">

"Tulog ka na siguro.. Gisingin na lang kita kapag nandyan na yung pagkain mo. Na-traffic lang siguro yung mga yun. Sleep well Kath. I love you *kiss sa forehead*"

-----------------------

SABAW ^^ 

Pasensya! :((

Read. Comment. Vote. Fan me. :*