Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine merdiven korkuluğundan aşağı indim. "Abla ben skateparka gidiyorum." "Tamam hayatım, dikkatli ol." Tam kapıdan çıkacakken Siraç abim konuştu. "HOP! İzin aldın mı?" "Aldım ya ablamdan." deyip güldüm. Sonra kaykayımı elime alırken iki abime de öpücük atıp çıktım.
Skateparktan dönerken hayvan gibi yağmur yağmaya başladı. Aslında tam da tahmin ettiğimiz gibi. Çünkü hava kapalıydı. Ve sırf yağmura yakalanmamak için eve normalden erken dönüyorduk. Eve giderken soğuktan titriyordum. "Umarım hasta olmazsın Masal, ben bu titremeyi çok iyi biliyorum." dedi Savaş ve üstündeki ceketi omuzlarıma attı. "Teşekkür ederim ama bu sefer sen donacaksın. Zaten ben geldim sayılır. Ceketini al, eve koş. Bu ilişki iki hasta kişiyi kaldırmaz." "Bir şey olmaz dursun sende."
Bizim evin bahçesine girerken ceketi Savaş'a verdim. "KOŞ!" Savaş gidince evin önünde durup bir süre kapıyı çalıp çalmama konusunda tereddüt yaşadım. Ama sonra hemen zile bastım çünkü DONUYORDUM.
"Kızım bu halin ne!?" diye açtı annem kapıyı. "Çabuk yukarı sıcak bir duşa gir. Hasta olacaksın."
Ekşi bir gülümsemeden sonra ıslak ıslak merdivenlerden çıkmaya başladım. "Eşek bu kız." dedi Siraç abim arkamdan.
Ama cevap veremeyecek kadar üşüyordum. Ben banyoya gidince annem de arkamdan geldi. "Kapıyı kilitleme bir şey olursa girebilelim, hemen gir çık. Bekliyorum burada."
Duştan çıkınca annemle birlikte odama geçtik. Yorgun hissediyordum. Annem yatağımın önündeki şifonyerden tarağımı ve kurutma makinesini alırken kıyafetleri dikkatimi çekti. Geldiğimden beri yeni fark etmiştim. Annem saçlarımı taramaya başlayınca, "Anne, sen yeni mi geldin yoksa bir yere mi gideceksin?" dedim. "Kapadokya'ya gideceğim bu gece." "Yine çağırdılar di mi?" "Evet, çok kalmayacağız. Öbür gün akşam dönüyorum." "Bizim yerimize de eğlen. Babamı göremedim bugün." "Nöbette, o da bu gece yok. Sen nasıl hissediyorsun, iyi misin?" "Halsiz gibiyim ama iyiyim. Biraz üşüyorum sadece." "O zaman seni ısıtalım!" dedi ve kurutma makinesiyle saçlarımı kurutmaya başladı.
Saçlarım kuruduğunda annem, "Çoraplarını giy de, aşağı gel yanımıza." deyip aşağı indi.
Ben çoraplarımı giyerken telefonuma mesaj geldi.
Bilinmeyen Numara Umarım ayağına dolaşan bağcıklardan kurtulman gerektiğini anlamışsındır
Benim ayağıma kim dolaşıyor ki senden başka? Hala neyi kastettiğini anlamadım ama hem bunu düşünecek hem de diğerlerine anlatacak enerjim yoktu. O yüzden telefonumu şarja takıp aşağı indim.
Yarım yamalak gülümsedikten sonra Yankı abimin yanına oturdum. "Aç mısın hayatım?" diye sordu ablam.
'Hayır' anlamında kafamı salladım. Gerçekten çok yorgun hissediyordum. "O zaman ben odama geçiyorum. Yazmam gereken raporlar var. Bir şeye ihtiyacınız olursa seslenmeniz yeterli. Hepinizi öpüyorum tek tek. Anne sen de haber ver. İyi geceler!" "Abla bana da bir sağlık raporu yazsana." dedi Siraç abim gülerek. "Daha kötü bir espri duymamıştım şimdiye kadar." dedi Yamaç abim.
Ablam göz devirip odasına gitti. "Çocuklar, benim de çıkmam lazım. Otobüs gelmek üzeredir. Hepinizi çok seviyorum. Uslu durun, ablanızı ve abinizi üzmeyin. Bir şey olursa da haber verin." dedi annem çantasını toparlarken.
Annemi hep beraber yolcu ettikten sonra yine aynı yerlerimize geçtik. Yankı abim saçımla oynamaya başlayınca zaten yorgun hisseden bedenim tamamen mayışmıştı. "Nasıl hissediyorsun bebeğim?" diye sordu Yankı abim. "İyiyim, sadece yorgunum." dedim. "Odana çıkalım ister misin?" "I-ıh. Yanınızda durmak istiyorum." "Tamam nasıl istersen öyle olsun. Günün nasıldı peki?"
Abim benden cevap beklerken ben çoktan uyumuştum. "Masal?" "Abi boşa seslenme, uyudu bile." diye fısıldadı Yamaç abim. "Yanaklara bak kıpkırmızı, ısırma isteğine hak veriyorum abi." dedi Siraç abim de.
