SARMAŞIK | MPREG

9. SARHOŞ

● Bölüm şarkısı:
Duman - Sarhoş

......

Akşam eve yürürken aklıma Karan gelmişti. En son 2 hafta önce, onda kaldığım gün görüşmüştük. Belki o da beni lanetli bulduğu, ama o an söyleyemediği için, benden uzaklaşmaya çalışıyordu.

Annem ve babam bir toplantı için yurt dışına çıkmışlardı, o yüzden bugün Eda ile bizim evde içecektik.

Eve vardığımda kapıyı açtım ve elimdeki poşetleri mutfağa bıraktım. Eda'nın gelmesine az kalmıştı. Odama geçip üzerime bir eşofman ve tişört giydim. Evde asla pantolon ile oturamıyordum.

Votka şişelerini ve cerezleri masaya koydum. Çok geçmeden kapı çaldı. Kapıya doğru yürüdüm ve açtım. Karşımda Eda'yı görünce gülümsedim.

"Hoş geldin."

"Hoş buldum bebeğim."

Beraber içeriye geçtik ve koltuklara yerleştik. Hiç beklemeden şişelerimizi açtık ve kafamıza diktik.

Biraz zaman geçtikten sonra kafam hafif bulanaktı. Karanı konuşmaya başlamıştık.

"Tahminen ne zaman sevgili olursunuz?"

Eda'nın sorusu ile gözlerimi devirdim.

"Adamın sevgilisi ölmüş, belki yeni ilişki istemiyordur. İstese bile beni istemez. Baksana 2 haftadır ses yok."

"İşleri yoğundur belki."

"Konuşmak isteseydi her türlü bir yolunu bulurdu."

Geceye doğru Eda evine gitti, kalmasını istedim ama ailem aniden gelir diye gitmek istedi.

Ben biraz daha içmeye karar vermiştim. Artık iyice sarhoş olduğumu hissettiğimde, ne yaptığımı bilmeden telefonumu elime aldım.

Karan'ın numarasına tıkladım ve yazıyor yazısını görünce kaşlarımı çattım. Hissetmiş gibi yazmayı bıraktı ve bir kaç saniye sonra bildirimlere arama düştü.

Bekletmeyip açtım hemen.

"Efendim Karan?" Kelimeleri yuvarlayarak söylüyordum.

"Sen sarhoş musun?"

"Hayır."

"Emin misin?" Cevap vermedim. Bir kaç saniye sessizlik oldu.

"Hafta sonu bende kalmak ister misin diye soracaktım, ama yarın konuşsak daha iyi olur gibi."

Haklı olduğu için bir şey demeden telefonu yüzüne kapattım. Başım dönüyordu, bir de onun dıngırtısını çekemezdim.

-

-

-

-

Sevgili olun artık!