SARMAŞIK | MPREG

43. ODA

Asrın 8,5'aylık hamile

Karan beni kovduğu için ona küsmüştüm. Bugün bebeğimizin odası için mobilyalarımız gelmişti ve ustalar şuan odayla uğraşıyordu.

Karanda 'etrafta dolanma bir şey olur' diyip beni odamıza kovmuştu.

Şuan yatağımızda sağ elim karnımda bebeğim ile konuşuyordum.

"Senin bu baban var ya, bazen çok gıcık olabiliyor. Ama yinede seviyorum işte. Beni düşündüğünü biliyorum, ama odanı merak ediyorum işte!"

"Canavar, diyince de kızıyor annen bebeğim. Kendin gör nasıl bir canavara dönüştü."

Karan'ın sesini duymam ile bakışlarım kapıya kaydı. Omzu ile kapı pervazına yaslanmış, beni izliyordu.

"Ya Karan! Sen beni sinir ediyorsun. Ben gidiyorum."

Ayaklanmaya çalışmıştım, ama yapamamıştım. Sırt üstü geri düşüyordum yatağa. Kendimi bowling topu gibi hissediyordum.

"Kocan burda kalkamıyor, sen anca izle Karan!"

Gülerek yanıma geldi ve ellerimden tutarak doğrulmama yardımcı oldu. Ardından yüzümün her köşesini öpmeye başladı. Yumuşamıştım.

"Oda'yı görebilir miyim?"

"Bende onun için gelmiştim, canavarım. Her şey tamam."

Heyecanla kalkmama yardım etti ve elimi tutarak yavaş yavaş yürüdük. Bebek odası hemen bizim odamızın yanındaydı.

Tabii ki de bebeğimiz ilk başta bizim odamızda kalacaktı. Bu oda bir kaç ay sonrası ve öğlen uykuları içindi.

Beyaz kapının önüne vardığımızda kapı kolunu tuttum ve aşağıya indirdim.

Gözüme çarpan ilk şey mavi duvardı. Duvara yapıştırılmış yıldız ve ay çıkartmaları vardı.

Sağ tarafta bez değiştirme masası ve dolap duruyordu. Sol tarafta ise beyaz bir beşik ve tek kişilik beyaz koltuk duruyordu.

"Beğendin mi, güzelim?"

Gözlerim dolmuştu. Karana dondüm ve kollarımı sıkı sıkı boynuna doladım. Kafamı göğsüne gömüp ağlamaya başladım.

"Karan, bu-hıck burası ç-çok güzel."

Ağlayarak konuşmama karşı güldü ve sırtımı okşadı.

"Beğenmene sevindim, benimde çok hoşuma gitti. Eminim bebeğimizde çok sevecek."

-

-

-

-

-

-

Finale az kaldı.