51. ZİYARET

2.8K 168 30
                                    

Aras 2,5 yaşında

"Giyindin mi, oğlum?"

"Anne, yaydım."

Arasın odasında girdiğimde çorabını giymeye çalışan bebeğime bakıp güldüm. Artık sabahları kendi başına giyinmek istediği için ona izin veriyordum.

Elinden minik çorabı alıp ayağına geçirdim. Şortunu ve tişörtünü giyebilmişti.

"Aferin bebeğim, çok güzel giyinmişsin."

"Babaya didelim."

"Evet oğlum, babayı iş yerinde ziyarete edeceğiz."

Arasın elinden tutup aşağıya indim. Hava soğuk olduğu için yeşil, kulaklı beresini taktım ve montumu giydim. Beraber arabaya doğru yürüyorduk.

İkinci bir araba almıştık, benim için

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


İkinci bir araba almıştık, benim için. Arası ön koltukta duran bebek koltuğuna oturttum ve kemerini taktım.

Kendim de ön koltuğa geçip arabayı çalıştırdım.

-♡-

"Merhaba, Asrın bey."

"Merhaba, Tülay. Karan odasında mı?"

"Evet, efendim."

Teşekkür edip kapıyı çalmadan içeriye girdik. Karan'ın gözleri anında izinsiz açılan kapıya baktı. Çatık kaşları bizi görünce anında düzelmişti.

"Güzelim? Bebeğim?"

"Baba!"

Aras koşarak babasının kucağına atladı. Karan anında güçlü kollarını oğlumuzun etrafına sardı ve yanağını öptü.

"Sürpriz yapalım dedik."

"Çok iyi yapmışsınız. Benim de çok bir işim kalmadı, bir saate beraber çıkarız."

"Bu kadar erken mi?"

"Evet, işlerimi hal ettim bile. Eve erken gelecektim zaten."

Aras biraz babasıyla sohbet ettikten sonra getirdiğimiz oyuncaklar ile siyah deri koltuğa, yani yanıma oturdu.

Karan çalışırken bende bebeğim ile oyun oynuyordum.

Yaklaşık bir saat sonra Karan'ın işleri bitmişti. Beraber şirketten çıkıp eve geldik.

Arası öğle uykusuna yatırmamız gerekiyordu. Bu sebepten dolayı ellerimizi yıkayıp çoçuk odasına geçtik. Karan, Arasa pijamasını giydirirken ben o sırada bebeğimin istediği kitabı çıkarıyordum.

Üçümüzde Aras'ın yatağına yattık ve Karan'ın kitap okumasını dinledik. Aras'ın gözleri kapanırken bende gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum.

Uykuyla olan savaşı kaybetmeden önce son hissettiğim şey, alnıma konan öpücüktü.

-

-

-

-

-

-

Bir sonraki bölüm final.

Bölümü BartuSarcaTekAsk 'a ithaf ediyorum 🌸. Kitabı sevmen beni çok mutlu ediyor 🩷.

SARMAŞIK | MPREG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin