27. TİYATRO

4.7K 243 32
                                    

Sabah maviş ile işe gitmiş ve kızımın bütün aşılarını hal etmiştik. Şimdi de beraber arabayla eve gidiyorduk. Sanırım ilk defa arabaya biniyordu çünki miyavlayıp duruyordu.

Eve vardığımızda içeriye girdik ve ben hızla üzerimi değiştirmek için odama koştum. Bugün Karan ile tiyatro'ya gidecektik. Ne giymek istediğime hızlıca karar verdim ve üzerime bir kumaş yüksek bel siyah pantalon giydim. Onun üzerine kırmızı bir crop giydim ve kelebekli bir kolye taktım.

Aynadaki görüntüme resmen aşık olmuştum, ama düşüncelerim vardı işte. Mesela dışarıya böyle çıkarsam bir şey olur mu? Karan belki yanında böyle gezinmemi istemezdi. Onu rezil etmek istemiyordum. Birden belimde iki soğuk el hissedince irkildim ve arkamı döndüm.

Karan bana gülümseyerek bakıyordu. Bende ona gülümsedim ve dudaklarımızı birleştirdim. Kısa süren öpüşmemizden sonra konuşmaya başladı.

"Ne düşünüyordun güzelim?"

"Hiç, üzerimdekilerini beğenmedim sadece. En iyisi değiştireyim hemen."

"Değiştirme güzelim. Çok güzel olmuşsun."

Sağ elimi tuttu ve etrafımda dönmemi sağladı. Bu halimize güldüm. Sanırım aklımdan geçenleri anlamıştı. Kenarda duran siyah çantamı aldım ve evden çıktık. Araba'ya yaklaştığımız da bana kapımı açtı ve eğilerek kemerimi taktı. Yanağına teşekkür amaçlı bir öpücük kondurdum.

Karan arabanın etrafında dolandı ve sürücü koltuğuna yerleşti. Yol neşeli sohbetlerimiz ile geçmişti. Tiyatro salonunun önüne geldiğimizde bana kapımı açtı. Arabadan indiğim an bizi çeken kameraları görmüştüm. Gazeteciler bize sorular sormaya başlamıştı. Hiç birisini cevaplamadan tiyatro salonuna girdik. Güzel bir akşam olurdu umarım.

Salona girdiğimizde Karan'a döndüm, yerlerimizi soracağım an o beni elimden çekiştirmişti. Işıklı bir merdivenden çıkarken, etrafıma bakınıyordum.

En üstteki koltuklara ilerlediğimizde buranın en iyi yeri olduğunu anlamıştım. Koltuklarımıza yerleştiğimizde dahi elimi bırakmayan sevgilime gülümsedim.

Kafamı omzuna yaslayıp karşımdaki kırmızı perdeyi izliyordum. Bir süre sonra perdeler açıldığında, gösterinin başlayacağını anlayıp, heyecanla yerimde doğruldum.

-♡-

"Beğendin mi güzelim?"

"Evet Karan, çok güzeldi. İyi ki gelmişiz. Teşekkür ederim."

"Teşekküre gerek yok. Senin mutlu olman yeter bana."

Çok seviyordum onu çok. Elini daha sıkı kavradım. Şuan arabada oturuyorduk. Yemeğe gidecektik.

"Çok güzel bir restoranda rezervasyon yaptım, güzelim."

"Çok açıktım, sanırım batıracağım seni."

Kahkaha attı ve "güzelim, ben mi batacağım?" Dedi. Bu haline dayanamayıp bende kahkaha attım. Manyak adam.

Arabayı durdurması ile indik ve içeriye girdik. Güzel bir akşam yemeğinden sonra onun koynunda uyumak istiyordum.

-

-

-

-

-

-

SARMAŞIK | MPREG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin