23. OĞULLARIM

5.5K 282 42
                                    

Bölüm şarkısı:
Duman - Rüyanda Görsen İnanma

......

"Zeynep teyze seninle konuşmak istediğimiz bir konu var."

Annemle barışmamın ardından yaklaşık iki hafta geçmişti. O eski evimizde yalnız kalıyordu bende Karan ile bu evde kalmaya devam ediyordum. Annemin eskiye dair bir şey hatırlamaması için bütün evi komple yeni dizayn etmiştik.

Karan ve annem de çok iyi anlaşıyorlardı. Bu beni gerçekten çok mutlu ediyordu. Şimdi de Karan ile olan düşüncemizi annemle paylaşmak istiyorduk.

"Biz düşündük ki sen şirketin başına geçebilirsin. O şirketin zaten dedeminmiş ve şimdi babam da olmadığına göre gerçek sahibi başına geçebilir."

"Ama bizi yanlış anlama Zeynep teyze. Sen çalışmak istemesen bile biz sana maddi konuda yardım ederiz. Yani konu para değil."

Annem'in gözleri dolmuştu, ama gülümsüyordu. Eline bir peçete aldı ve göz yaşlarını sildi.

"Biliyormusunuz çoçuklar babam her zaman o şirketin başına benim geçmemi isterdi. Tabii ki de Savaş bırakmamıştı beni o yüzden her zaman içimde kalmıştı. Ama sizce de o yaştan geçmemiş miyimdir?"

"Ya anne saçmalama şurda 48 yaşındasın bunun neresi yaşlı? Bence istiyorsan hemen haftaya başlayabilirsin. Karan, babam'ın odasını boşaltmalarını söylemişti onunla ilgileniyorlar. İşler bitince başlarsın."

Annem mutlulukla kafasını salladı ve ayağa kalkıp ikimize de sarıldı.

"İkinizi de çok seviyorum oğullarım."

Karan ile birbirimize bakıp gülümsedik. Çalışmanın anneme iyi geleceğine emindim. Bundan sonra kimseye muhtaç olmadan yaşayabilecekti.

-

-

-

-

Biliyorum yine çok kısa oldu, ama şu Anne konusunu bitirmek istiyordum. Artık ateşli sahnelere geçebiliriz.

Bir önceki bölümün sınırı daha dolmadı, ama yinede atmak istedim. Yoksa ara açılacaktı.

SARMAŞIK | MPREG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin