SARMAŞIK | MPREG

12. SAVAŞIN KARARI

● Bölüm şarkısı:
Duman - Manası Yoktur

......

"Asrın hazır mısın?"

"Hazırım."

Kapıda durmuş beni bekleyen adamın yanına gittim. Bugün babam ikimizi de şirkete çağırdığı için mecburen gitmek zorundaydık.

Dürüst olmak gerekirse korkuyordum. Yani babam benim gelmemi neden istiyor olabilirdi ki? Karan gerginliğimi anlamış gibi yol boyu beni güldürmeye çalıştı.

Şirkete vardığımızda herkesin selamını alarak, babamın odasına girdik. Bizi görünce önündeki dosyayı kapattı ve oturmamız için koltukları işaret etti.

"Hoş geldiniz Karan bey."

Hala birbirlerine bey diyorlardı. Karan kafasını salladı ve 'hoş bulduk' dedi. Babam bana döndü ve uzun uzun baktı.

Ellerim terlemeye başlamıştı. Aşağıdan yukarıya doğru süzdü beni. "Bakıyorum da bugün karı gibi olan oğlum çok sessiz."

Karana baktığımda kaşlarının çatıldığını gördüm. Konuyu uzatmamak için kısa bir cevap verdim.

"Ben erkeğim. Neden gelmemi istedin?"

"Biz annenle bir sene amerikaya gideceğiz. Seninde evde yalnız kalmanı istemiyorum."

Bu sefer bakışları Karana döndü ve konuşmasına devam etti.

"Karan bey de sağolsun onda kalabileceğini söyledi."

Gözlerimi irileştirerek baktım. 28 yaşındaydım ben. Ne demek 'yalnız kalmanı istemiyorum'

"Uçağımız bu akşam 8 de. Sende Karanla eve git eşyalarını al."

Kaderime razı gelerek babamı onayladım. Bir şey desem ne değişecekti ki?

Karan ile şirketten çıkıp arabaya bindik. Bana üzgün gözlerle bakıyordu.

"Ben özür dilerim. Baban'ın seni de götürmek istediğini duyunca öyle bir şey teklif ettim. İstemiyorsan ben konuşurum onunla, sende gidersin."

"Yok özür dilerim. Asıl benim teşekkür etmem gerekiyor. İşimi bırakıp gitmek istemezdim. Umarım sana yük olmam."

"Asla yük olmazsın. Tam tersi nefis yemekler yapan bir ev arkadaşım oldu."

Bu dediğine güldüm. Ama babama içimden küfür etmeye devam ediyordum. Zaten adam taş gibi, aşık olmamaya çalışırken, inşallah aşık olmam.

-

-

-

-

Sus sen bakayım, ben ne dersem o olur.