22. SEVGİLİM

5.8K 307 57
                                    

Bölüm şarkısı:
Duman - Ah

......

Annemle hala aynı pozisyonda oturuyorduk. İkimiz de konuşmadan sarılıyorduk birbirimize. Aklımda kalan soruları sormaya karar verip, derin bir nefes aldım.

"Şirket ne olacak anne?"

"Bilmiyorum güzel oğlum, bize kaldı."

"Benim sana anlatmak istediğim bir şey var, ama tepkini kestiremiyorum."

Annemin yüzünde acı bir tebessüm belirdi.

"Söz veriyorum oğlum bir daha asla seni üzecek bir davranışta bulunmayacağım."

Ona kafamı salladım ve saçlarından öptüm. Ben annemi affetmiştim bile. Şimdi de anlatmanın tam zamanıydı.

"Biz Karan ile 7 aydır sevgiliyiz."

Annem gözlerini irileştirerek baktı. Şok olmuş gibiydi. Bir kaç saniyenin ardından kahkaha atmaya başladı. Onun gülmesi ile dayanamadan bende güldüm.

"Sen mutluysan ne güzel kuzum benim. Ara hadi gelsin çoçuk bu soğukta dışarda oturmasın."

Onu haklı bularak kafamı salladım ve elime telefonumu aldım. Onun numarasını bulup arama kısmına bastım. İlk çalışta açmıştı manyak.

"Asrın? Bebeğim nasıl geçti? Her şey yolunda mı? Geleyim mi?"

Kıkırdadım ve konuşmaya başladım.

"Bir şey olmadı Karan. Gelebilirsin diyecektim. Konuştuk hal ettik her şeyi ve çok acıktım gel yemek yiyelim."

"Çok sevindim güzelim. Yoldayım şimdi geliyorum."

Telefonda vedalaşıp kapattım. Anneme döndüğümde bana bakarak gülümsüyordu. Beni alnımdan öpmesi ve sarılması ile kendimi çok huzurlu hissetmiştim.

Annemin bir an korkuyla çığlık atmasına şaşırmıştım. Etrafıma bakındığımda, annemin ayağına sürtünen mavişi görmüştüm. Onu kucağıma alıp anneme döndüm.

"Tanıştırayım sizi, maviş bu annem Zeynep. Anne bu kedimiz maviş."

Annem bize bakıp gülümsedi ve mavişin kafasını okşadı.

"Her zaman veteriner olacağını biliyordum. Küçükken hayvanları çok severdin ve bu sevgin hiç azalmamış."

Bir nefes aldım. Haklıydı hayvanları her zaman sevmişimdir.

"Öff tamam bu kadar duygusallık yeter açım ben yemek yapalım."

Annemle beraber mutfağa girdik ve yemek yapmaya başladık. Onunla böyle zaman geçirmek gerçekten çok iyi hissettirmişti. Belki hiç bir zaman baba sevgisinin ne olduğunu öğrenemeyecektim, ama en azından annem şimdi yanımdaydı.

Beraber eğlenerek güzel bir sofra hazırlamıştık. Biraz geçmiş hakkında, biraz da gelecek hakkında konuştuk.

"Oğlum, biraz Karan'dan bahsetsene."

"Ne söyleyim ki Anne? Çok seviyorum onu. O da beni çok seviyor. Bir kaç ay önce nefretle yaklaştığım olaya artık iyi ki olmuş diyorum."

Anneme baktığımda, bana kocaman bir gülümseme ile baktığını gördüm.

-

-

-

-

Şu anne olayını bir sonraki bölümde bitireceğim, ki artık ateşli sahnelere geçebilelim.

Bölüm bir tık daha uzun oldu, ama daha da uzun yazmaya çalışacağım. Sınır dolduğu için bekletmeden atmak istedim ❤️.

SARMAŞIK | MPREG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin