kuma yarası

10. BÖLÜM

(⁠ ⁠◜⁠‿⁠◝⁠ ⁠)⁠♡

Saatler geçmişti ne Hawin den bir haber vardı , ne de Pâyiz odasından çıkmıştı .

Dılda xanım o kadar sinirliydi ki Pâyiz'e ,Esma olmasaydı çoktan Dılda xanım Payiz'i dövmüş olurdu yaptıği şey hadsiz ,terbiyesizce bir hareketi. 

Dılda xanım aklından düşündü acaba, Payiz'i kuma gelin alarak hata mı yapmıştı ? diye

Pâyiz yaptığı şeyin farkındaydı yaptığı şey kabul edilemez bir şeydi . Hatırladıkca kalbi eziliyordu gözyaşları daha da çok sel oluyordu içinden kendine küfürler ve beddualar yapıyordu .

Nasıl bakacaktı Hawinin yüzüne ?

Onun üzerine kuma gelmesine rağmen, Hawin ona asla kötü bir muamele aşağılanma yapmamıştı ! Ama o ona tokat atmıştı, Hawin onu affetmiyecekti .

Yine pencerenin önünde oturmuş ağlamaktan kızarmış gözleriyle avludaki büyük demirden yapılma ve işlemeli olan kapıya bakıyordu saatlerce. 

Seslice ve titreyerek bir iç çekti .

Tam o anda avlunun kapısı açıldı ve içeriye harap bir şekilde Hawin girdi , Pâyiz hemen oturduğu yerden kalkıp odadan fırladı.

Merdivenleri hızlıca geçip avluya indi ama indiğinde Hawinin yanında Êzmân vardı . Hawin ise enkaza dönmüş bir ev gibiydi . Gözlerindeki solukluk kalbinin kanamasını gün yüzüne çıkmaya yetiyordu . Gözlerinde kocaman bir üzüntü vardı ,öfkr yada nefret yoktu en çok ta bu acıtıyordu Pâyizin kalbini .

Pâyizin yaş dolu gözleri usulca yere indiler . Êzmân, Hawine bir şeyler dedikten sonra Hawin hiç bir duygu kırıntısı olmadan bir ruh misali Pâyizin yanından geçip gitti .

İki kadının da kalbi acıyla dolup taşmıştı.  İkisinin kalbide cam kırıklarıyla dolmuştu , nefes alan ruhlardı onlar .

Pâyizin ağzından bir hıçkırık firar etti .

Nefes alamayacak derecede sızlıyordu kalbi .

Êzmân tüm öfkesiyle hızla,Pâyize doğru adımlayıp tam önünde durdu . Nefreti ve öfkesi gözlerinden fışkırıyordu adeta .

"Sen nasıl benim kadınıma vurursun !"

Bunu bir kadına söylemişti.

Pâyiz onun kelimeleriyle omuzları daha da küçülürken acı yükseldi damarlarından .

Her bir söz bir bıçak gibi kalbine saplıyordu .

Onu bu hayata atarlarken ona sormamışlardı ,insan yerine koymamışlardı sadece acı çekmesine neden olmuşlardı .

Ona bunlar yapılırken hiç biri gün yüzüne çıkılmıyordu sadece onun hataları batıyor görünüyordu .

Pâyiz boğazındaki yumrudan dolayı yutkunamaz haldeyken Êzmân onun bu hallerine daha da çok öfkeleniyordu .

Hızla Pâyizin  kolundan tutup onun küçük bedenini kendi kocaman sert  bedenine sertçe çekip çarptırdı .

Acıyla bir inleme çıktı dudaklarından ama yinede kafasını ve gözlerini bir saniye bile kaldırıp ona bakamıyordu .

Korku anında damarlarında izini bırakmış adını kazıtmıştı .

Elleri korkudan titreyen Pâyiz hiç beklemediği bir anda yüzündr sert bir tokat hiseti .

Yüzüne yediği sert tokatla inleyerek yere düşmüştü bile .

Ruhu yerle bir oldu onun gibi . Korkudan yerde nefes bile alamıyordu .