ჯეის სახლში ყველანი კარგად გაერთო ჰეიზელი ყველაზე მეტად, მან კი არ იცოდა რომ შეიძლებოდა ეს ღამე მისთვის ყველაზე საშინელი ყოფილიყო.
-ბიჭებო ჩემი წასვლის დროა, გვიანია დედა გაბრაზდება.
-წაგიყვან–ქურთუკი მოიცვა ჯეიმ და ორივენი გარეთ გავიდნენ.–გაერთე?–გახედა ჯეიმ ჰეიზელს როცა მანქანში ჩასხდნენ.
-ძალიან მაგრამ რაღაც უცნობი ცუდი გრძნობა მაქვს თითქოს რაღაც მოხდა.
-ნუ ღელავ ყველაფერი კარგად იქნება. სად ცხოვრობ—ჯეიმ ღვედი გადაიკრა ჰეიზელმა კი მისამართი უთხრა.
დიდი ხანი არ უმგზავრიათ მალევე მივდიდნენ მაგრამ სჯობდა არც მისულიყო.
სახლის წინ რამდენიმე პოლიციის და სასწრაფო დახმარების მანქანა იდგა. მეზობლები გარშემორტყმულები იყვნენ სახლის გარშემო ზოგი ტიროდა, ზოგი ჩურჩულაბდა ზოგიც კი ჩუმად იდგა, პოლიცია კი მათ ახლოს მისვლის უფლებას არ ძლევდა. სახლი ყვითელი გამაბრთხილებელი ლენტით იყო შემორტყმული, ჰეიზელი შეშინებული გადავარდა მანქანიდან და ჯეიც მას გაყვა უკან, სახლამდე მისული არ იყო როცა წინ უამრავი ჟურნალისტი დაგაუდგა და კითხვების დასმა დაუწყო.
-თქვენ ჰეიზელი ხართ?
-მართალია რომ დედათქვენმა მამათქვენს უღატა?
-რა კომენტრარს გააკეთებით?—ჰეიზელი შეშინებული იდგა და სახლისკენ იყურებდოა საიდანაც დედამისის სისხლიან სხეულს მოასვენებდნენ.
-დედააა!—გაოგნებულმა წამოიყვირა, რამდენიმე ჟურნალისტს ხელი გაკრა და მისკენ გაიქცა, პოლიციამ დაიჭირა და ახლოს მისვლის საშვალება არ მისცა.
-გამიშვით! დედაჩემია! თავი დამანებე მისი შვილი ვარ!
-გთხოვთ, არ შეიძლება დამნაშავე ისევ შეიარაღებულია საახლში,— ეს თქვა თუ არა რამდენიმე პოლიცელს მამამისი ბორკილებით გამოჰყავს სახლიდან რომელიც ტირის, კაცმა გოგონა დაინახა თუ არა ეგრევე მისკენ გაიქცა.
