ერთი კვირის შემდე.
ჰეიზელი თავს ძალიან ცუდად გრძნობდა, ყოველდღე ტიროდა და საჭმელს თითქმის არ ჭამდა, არავის ეკონტაქტებოდა და ოთახიდანაც არ გადიოდა..
-ჰეიზელ შეიძლება შემოვიდე?–კარზე სოჰა აკაკუნებს და პასუხს ელოდება.
-მოდი სოჰა–ჩახლეჩილი ხმით პასუხობდს, სოჰა ჰეიზელის პთახში შედის იქ კი განადგურებული ჰეიზელი ხვდება საწოლში ჩაწოლილი, თვალები ჩასისხლიანებულიბჰქომდა სახე კი ოდნავ დასიებული ტირილისგან,
აქეთ იქეთ მიყრილი სალფეტკები ჰქონდა მიყრილი რომლითაც ცრემლებს იწმენდდა.-დაჯექი–საეოლზე მიუთითა და თვითონაც წამოჯდა, კომფორტულად მოთავსთდა, სოჰაც საწოლზე დაჯდა და ჰეიზელს გახედა.
-მოკლედ რაღაცაზე მინდა საუბარი და არ შემაწყვეტინო.
-კარგი-თავი დაუქნია.
-პირველ რიგში მინდა ყველაფრისთვის ბოდიში მოგიხადო, იმისთვის რომ ცუდად გექცეოდი, უბრალოდ შენი ძალიან შემშურდა, ყოველთვის ვიცნებობდი შენსნაირ ცხოვრებაზე ამიტომ თეჰიონს ვატყუებდი სისულელებს ვიგონებდი რომ შენზე გაბრაზებულიყო და ბიჭებსაც... ვიცი ძალიან ცუდად მოვიქეცი და ვიცი რომ შემდგ რასაც გეტყვი იმას არასდროს მაპატიებ და ღირსიც ვიქნები, მაგრამ მინდა იცოდე რომ თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობ–უეცრად ტირილი დაიწყო და საუბარი გააგრძელა–ვიცი რომ ჩემს გამო გაიქეცი და დაშორდი მამაშენს.
-სოჰა, არაუშავს–ჰეიზელი ჩაეხუტა სოჰას და თავზე ფერება დაუწყო–მიხარია რომ ბოდიშს იხდი და გამოსწორდი–თავზე აკოცა და თავი დიდ დად იგრძნო.
-ჰეიზელ... საშინელი ადამიანი ვარ, ყველაფერს ვნანობ და არ ვიცი ამას თუ როდესმე მაპატიებ...
-რამე მოხდა?–ჰეიზელს შეეშინდა და სოოჰას გახედა.
-ემას დავუმეგობრდი... გავიგე რომ სიგიჟემდე უყვარდი და სონჰუნზე ეჭვიანობდა ამიტომაც აღარ გამოდიოდა შენს სანახავად, მე კი შენი განადგურება მინდოდა იმის გამო რომ ვიეჭვიანე რებეკაზე(სულ ცუდად ექცეოდა სოჰას) ამიტომ ერთად დავგეგმეთ თქვენი დაშორება–ჰეიზელი საშინლად გაბრაზდა იმდენად რომ სახე გაუწითლდა და ძვლისვ იკავებდა თავს რომ არ დაერტყა სოჰასთვის– მე ვუთხარი თუ რომ სონჰუნი დაეშორებინა და შენთან მოსულიყო მაგრამ არ ვიცი ასე რატომ მოიქცა არ ვიცი გეფიცები, ვიცი რომ შენ უყვარხარ...
