-დარწმუნებული ხარ ჰეიზელ?
-ბოლომდე არა, მაგრამ ნამდვილად მინდა ჩემი ცხოვრება ახალი ფურცლიდან დავიწყო და ძველი წარსულში მოვისროლო.
-კარგი, დაფიქრდი შემდეგ კი მითხარი რას გადაწყვეტ კარგი? მე ყველაფერზე თანახმა ვარ თუ შენ იქნები ჩემს გვერდით, ეს იცოდე.
-კარგი, ახლა წავალ.
-მიდი–ჰეიზელმა ყურმილი გათიშა და საწოლიდან წამოდგა, ძლიერი თავბრუ ხვევა იგრძნო და ისევ ჩამოჯდა, მიხვდა რომ მთელი დღე ისე გაატარა რომ არაფერი უჭამია, ამიტომაც გადაეწვიტა სამზარეულოში გასულიყო და ჩუმად ეჭამა მაგრამ იქ ჩასულს მთელი ოჯახი მაგიდასთან შემომაჯდარი დახვდა და გემრიელად ჭამდნენ.
-ჰეიზელ, რა კარგია რომ ჩამოხვედი, მოდი ჭამე–რებეკამ მაგიდაზე თეფში დაუდო.
-რაიყო მორჩა შენი დეპრესიის საათები ჰეიზელ?—სარკაზმით უთხრა სოოჰამ.
-სოოჰა! რამდენჯერ უნდა გაგაბრთხილო!
-რებეკა ნუ ეჩხუბები ბავშვს. შენ კი ჰეიზელ რატომ არ გამოდიოდი მთელი დღე ოთახიდან?
-შენ არ მითხაეი დასჯილი ხარო?–ჩაიცინა.
-თავხედი ხარ.
-შენ კი საშინელი მამა.–მაგიდასთან დაჯდა და ჭამის დაწყებას აპირებდა, როცა თეჰიონს გადაეკეტა.
-უმადურად იქცევი ჰეიზელ! რატომ არ შეგიძლია სოოჰასავით მოიქცე ცოტახანი მაინც და გამაბედნიერო?–სოოჰას გაეცინა.
-თეჰიონ..–რებეკას რაღაც უნდა ეთქვა როცა ჰეიზელმა გააბრთხილა.
-მოიცა რებეკა, აქამდე არ გაბედნიერებდი?–ჰეიზელი მაგიდიდან წამოდგა.
