შემდეგ დღეს მუსიკის ხმამაღალი ხმა მაწუხებს, თვალებს ნელა ვახელ და სოოჰას ვხედავ, ჩემს კომპიუტერში რაღაცეებს ჩალიჩობს და დინამიკებში მუსიკებს უსმენს.
-ხელს ხოარ გიშლი სოოჰა?- გაღიზიქნებულმა ვკითხე.
-უი გაგაღვიძე?–მაშინვე გამორთო დინამიკი.
-არა რატო უნდა გაგეღვიძებინე?–თვალები ავატრიალე და საქბაზანოში შევედი.
-იცი ვინ მომწერა?–გამომძახა.
-არა, ვინ?
-შენმა მეგობარმა, სონჰუნმა.–სააბაზანოდან ეგრევე გავვარდი.
-რაა? რა მოგწერა?
-სასეირნოდ დამოატიჟა.
-ეგ ნაბიჭვარი!–ჩუმად ჩავილაპარაკე და ნერვები იმდენად მომეშალა მინდოდა სოოჰა იქვე გამეწეწა.
- და რა უთხარი?
-კი მეთქი, რამე მოხდა?
-კი მოხდა–საქბაზანოს კარი გავიჯახუნე და სახეზე ცივი წყალი შევისხი.–შეგწცი! ნაბიჭვარი ღორი–ნიჟარას ხელი მაგრად დავარტყი.–ჯანდაბა–ზედმეტად მწარედ მომიწია დარტყმა და ხელი სააინლად მეტკინა.
ვწესრიგდები და სააბაზანოდან გავდივარ. ეგრევე სოოჰა მეჩეხება.
-რა მოხდა? რატომ გაბრაზდი ასე უცებ?
-არაფერი დიალობით ასე ვარ ხოლმე, დაბლა ჩავიდეთ არ გშია?– ბოლომდე ვეცადე რომ თავი შემეკავებინა ჩხუბისგან.
-კარგი–სამზარეულოში ჩავედით სადაც რებეკა დაგვხდა.
-დილამშვიდობის რებეკა.
-უი გაიღვეძეთ? ფანქეიკები გავაკეთე.
-არ მშია ვერ შევჭამ მადლობა.
-რატომ ჰეიზელ?
-ფორმას ვინარჩუნებ.
-გთხოვ ერთი მაინც ჭამე რა, სიყვარულით გავაკეთე.
-ყავას დავლევ მარტო, შუადღეს შევეამ კარგი?
-კარგი, როგორც გინდა–სოოჰამ ჭამა დაიწყო მე კიდე კიდევ გაბრაზებული და მერვებ მოშლილი ვიყავი.
