-გამოსაცალი ვიპოვე სონუ– სონუს დავურეკე დილა უთენია.
- რა გამოსავალი ჰეიზელ? რაზე ლაპარაკობ?
-ვიცი რაც უნდა ვქნა.
-აბა?
-კორეუდან უნდა წავიდე—ცოტახანი დუმდა შემდგე კი ძვლისვ ამოიღო ძმა.
-შენ გოგი შ*გ ხო არ გაქ?
-მართლა, ცოტახნით გონების გაწმენდა მინდა, თეჰიონს დაველაპარაკები და რამდენიმე თვით პარიზში გამიშვებს, უბრალოდ ცოტახნით ყველაფრის დავიწყება მინდა.
-აუ არ აჰეიზელ რა, რა ვქნა შენს გარეშე? იმისგამო უნდა წახვიდე ათასი კილომეტის მოშორებით რომ ჯონვონი და სონჰუნი დაივიწყო? კაი ნაშას გავაძრობ და დაიკიდებ რა
-გამიგე გთხოვ... თან იქ ვისწავლი და ყველაფერი კარგად იქნება... აქაურობა გულს მირევს.
-გადაწყვეტილი გაქვს უკვე?
-კი, მთავარია თეჰიონს ვუთხრა, ახლა დაველპარაკები სანამ სამსახურში წავიდა, ცოტახანში გადმოგირეკავ.–სონუს გავუთიშე, საწოლიდან წმაოვხტი და პიჟამოებით ჩავედი მისაღებში სადაც ჩემდა არასაინტერესო კადრს შევესწარი.
ჩავახვეკენტომ წყვილის ყურადღება მინექცია.
-ვაიმე! ჰეიზელ– შეიცხადია რებეკამ , თეჰიონს ხელი ჰკრა და მაგიდიდან ჩამოხტა, თეჰიონი კი ტუჩებს იმშრალებდა და თან ეცინებოდა.
-ბოდიში გვირიტები, მაგრამ მამა სალაპარაკო მაქვს შენთან.
-რა ხდება?–სახე დაასწრიოზულა
-დაჯექი–შეშინებულუ დაჯდა და მე წინ მივუჯექი.
-ჰეიზელ რა ხდება? გულს ნუ მიხეთქავ.
-ღმერთოჩემო არაფერი ხდება ისეთი თეჰიონ, ნუ ხარ პანიკა მოკლედ ვიფიქრე და გადავწყვიტე რომ ჩემთვსი კარგი იქნებიდა თუ ცოტახნით აქაურობას მივშორდები, იმისთვის რომ ყველაფერი დავივიწყო.
-და ასეთ დიდ გადაწყვეტილებას მხოლოდ შენით იღებ?
-არა, ამიტომას გეკითხები შენ როგორც მამამჩემს, გახსოვს რომ მეუბნებოდი როცა მოგინდება პარიზში გაგაზავი სასწავლწბლადო?
