"Kıskandın mı yoksa?" derken onu taklit ediyordum. Benim aksime katı ifadesini bozmadı.
"Kıskanmaya hakkım yok."
Pekâlâ, böyle bir cevap beklemiyordum.
"Beni terk ederken sana dair hissedebileceğim her şeyin hakkını benden aldın. "
Boğazıma bir y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Olmuyo böyle, görmem lazım seni yine Anlamaz kimse, yıldızlar gözlerinde...
13. Bölüm
🕷️
Akay elimdekini aldığı gibi cebine attı babası görmeden. "Ne yapıyorsun ver şunu..?" diye çırpınmalarım faydasızdı. Akay beni dinlemeden yürümeye başlayınca önüne geçtim. "Ver şunu bana dedim sana."
Sertçe çekti kolunu tutuşumdan sıyrıldı çabucak. "Bunu baban görse seni ne yapar biliyor musun sen aptal ? Birde kafa tutuyor ya sabır..."
"Ver dedim sana" diye bas bas bağırdım Ekber'in sesini duyana kadar.
"Ne diye kavga edip duruyorsunuz siz yine ?" Akay'ın benim çekiştirmemle dışarı çıkan kolunu tuttu. Akay cebindekini gizlemek istediyse de çoktan fark etmişti. "Ne var o cebinde bakayım senin ?"
"Yok bir şey"
"Çıkar!"
"Baba" dedi boşa nefesini tüketerek. Elini cebine soktu ve içindeki flash belleği çıkardı. "Ne işi var lan bunun sende ?"
Havaya kaldırdığı eli onun yüzüne inmeden aralarına girdim. "Ben çaldım onun suçu yok."
"Atmasana be kızım, sen o bacak kadar boyunla bunu nasıl araklayacakmışsın" diye itiraz etti hemen Akay, kafamı salladım iki yana. "Kahramancılık oynamasana be oğlum. Ben çaldım işte. Büyüdüm ben artık akıllım. Odanın anahtarını sen nasıl alacaksın asıl bal gibi de ben aldım." Ekber'e diktim dik bakışlarımı. "Polise vereceğim ben bunu sizi içeri tıksınlar da gör kırışık surat."
Saçımdan yakaladığı gibi beni önüne kattı. "Sen hiç akıllanmayacaksın yok" Söylene söylene götürdü beni babama. Babam aklımdakini duyduğu vakit çileden çıkmıştı. Beni elinden dadım zor aldı. O kadar ki banyoda beni yıkarken yumuşak lifin bile acısına katlanamayıp çığlık çığlığa kalmıştım. O günün ertesi günü babam arabasına bindirip bir yere götürdü beni.
Anneme.
Mezarlıkta pek kimse yoktu. Annemin mezarında bir başka isim yazıyordu. Oturttu beni mermere babam. "Bak burada yatıyor o kadın."
"Öldürdüğün kadın" diye düzeltmemden hoşlanmadı. "Annene çok benziyorsun sen." dedi yüzündeki tuhaf tebessümle. "Oda bana karşı gelip dururdu aynı senin gibi. Canımı sıkardı. Laftan anlamaz boyundan büyük işlere burnunu sokardı. "
"Benziyorsam ne olmuş ?"
Aslında tam tersine koca nenem babama çok benzediğimi söylerdi bana hep. Aynı onun gibi gözün karardı mı kimseler sana engel olamaz derdi.
