"Kıskandın mı yoksa?" derken onu taklit ediyordum. Benim aksime katı ifadesini bozmadı.
"Kıskanmaya hakkım yok."
Pekâlâ, böyle bir cevap beklemiyordum.
"Beni terk ederken sana dair hissedebileceğim her şeyin hakkını benden aldın. "
Boğazıma bir y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanarsa yansın canım Ben senden razıyım
🕷️
■][■][■
17. Bölüm
Benim doğduğum dünya kanunsuz diye anılır ama kanunları bıçaktan keskindir aslında. Adı değişir racon derler, adap derler utanmazlar edep derler. İnsan demek istedikten sonra çok şey söyler. Kabullenmeyerek yüzlerine kapattığın kapıyı kanırta kanırta açar araya örülen duvarı balyozla yıkarlar. Sorgulayan sevilmez ama sadece sorgulayanları adam yerine koyarlar da karşılarına alırlar. Baştan aşağı çelişkidir bu dünya diğer tüm dünyalar gibi biraz yalan biraz gerçek.
Babamla annemin tanışması da iki dünyanın çarpışması olmuş. Bir tarafta ipeklere sarılarak büyütülmüş bir genç kadın diğer tarafta kan kusturularak bugünlere gelmiş bir adam, babam. Annemin masumiyeti büyülemiş başta hayatındaki herkesin elleri kirli olan babamı belki de. İnsan alışık olmadığına çekilirmiş ya. Annem de onun tehlikeli ve karanlık taraflarına merak duymuş besbelli. Heyecan istemiş, kendinden farklı bir hayatı merak etmiş. Yine de kaldıramamış ama gecenin kuytusunda yaşayan bir adamla olmanın gerçeğini. Kafayı toplamak için en başta temelli dağıtmak gelmiş aklına.
Ben annemin varken de yok olduğu günleri hatırlıyordum. Annemli günler bulanıktı ama bazı anlar vardı ki hayatımdaki en net hatırladığım anılarımdı. Mesela annemle babamın bir kavgasını asla unutmuyordum. "Ne demek bağımlıyım ?" diye bas bas bağırıyordu Mutaf Çelik. "Benim karım bağımlı falan olamaz." Annemin alkol bağımlılığı kabul edilebilir değildi babam için. Onun zayıflığa tahammülü yoktu. Alkol bile sarsamazdı duruşunu. Bizi de kendi gibi pas tutmaz demirden sayıyordu. Annem bu karanlığa alışamayıp aklını kaçırmamak için hayır belki de aklını çoktan kaçırdığı için kendini alkole vermişken babam bunun sorumlusu olduğunu bildiği halde anneme kızıyordu güçsüzsün diye. "Ben buyum, hep buydum. Ne diye geldin o zaman ?"
O soy adını taşımanın bir bedeli vardı. Annem bildiğini sanırken hiçbir şey bilmediğini aklından geçirmekle yaşamanın aynı kapıya çıkmayacağını acı yoldan öğrenmişti.
Ne garip ? Baban ve annen seni iyi bir ortamda büyütsün, en iyi okullarda oku ailen gereği sanatla içli dışlı ol; sonra git ülkenin en manyak mafyasına aşık ol...
Mafya kelimesi bana küçükken komik gelirdi hoş hala öyle gelir. Yasadışı iş çeviren gizli saklı ötgüt demek mafya. Komik değil mi ? Yasadışı ama kanunlar ortadan kaldıramıyor, gizli ama herkes var olduklarını biliyor. Yine çelişki, hayatın kendisi gibi.
