"Kıskandın mı yoksa?" derken onu taklit ediyordum. Benim aksime katı ifadesini bozmadı.
"Kıskanmaya hakkım yok."
Pekâlâ, böyle bir cevap beklemiyordum.
"Beni terk ederken sana dair hissedebileceğim her şeyin hakkını benden aldın. "
Boğazıma bir y...
"Niye bu kadar zor olmak zorundasın?" Mırıl mırıl konuşmama rağmen duydu.
"Ben mi zorum ?"
Yine sustum. Böyle böyle onu çıldırtıyordum. "Ben sen aksine netim Meva. Neysem oyum. Ne hissediyorsam onu söylüyorum. Senin gibi yalanların arkasına saklanıp arada bir başımı uzatıp söyle bir etrafa bakmıyorum. "
"Korkak olduğumu mu düşünüyorsun?"
Bu yeni bir hayal kırıklığıydı. Çünkü ben sanırım korkusuz olmakla lanetlenmiş bir kadındım.
Küçük bir kızken bile cesaretim düşmezdi kimsenin dilinden.
Ve Atmaca bana benimle tanıştığı ilk gün demişti ki "Senin gözün hep bu kadar kara mıdır ?"
Beni tümüyle çileden çıkmış bir halde Akay'ın boğazına bıçak dayadığım bir anda ilk kez gördüğü için şaşırmıştı. Sonrasında planlarımı defalarca kez bozmuşsa da her seferinde daha çok delirmiş bir halde aynı intikamın yolunu yürüdüğümü fark etmişti.
"Sen korkak değilsin." dedi bana nefes almayı unutturacak kadar bir süre sonra.
